ในหนังสือจดหมายเหตุโบราณของพวกผู้ไทยกล่าวความรู้ก่อนเกิดเปนใจความว่า แต่เดิมแผ่นดินเมืองแถงนี้เปนที่ทุ่งว่างเปล่า มีภูเขาแลต้นไม้ตามชายทุ่งบ้าง ยังหาเปนบ้านเมืองมีคนอยู่ไม่ ในครั้งนั้น มีเทพยดา ๕ องค์อยู่ในดาวดึงษพิภพ เปนพี่น้องรักใคร่กัน จึงปฤกษาแก่กันว่า เราทั้ง ๕ นี้เสวยทิพยสมบัติมาในสวรรค์ก็ช้านาน จวนจะจุติอยู่แล้ว ควรจะคิดพากันจุติลงไปเกิดในมนุษโลกย์ จะได้เปนต้นชาติมนุษย์ ช่วยบำรุงแผ่นดินที่เปนทุ่งเปนป่าว่างเปล่าอยู่ให้ตั้งเปนบ้านเปนเมืองขึ้นได้ มนุษย์จะได้อาไศรยเกิดพืชพันธุ์สืบสายแพร่หลาย จะได้เปนที่พึ่งแก่กันต่อ ๆ ไปจนสิ้นโลกย์ เทพยดาพี่น้องทั้ง ๒ ปฤกษาเห็นชอบด้วยกันแล้ว ต่างองค์ก็ต่างปฤกษาด้วยนางเทพยดาทั้ง ๕ อันเปนบริจาริกาของตน ทุกๆ องค์ก็เห็นชอบด้วยเทพยดาผู้สามีของตนทุก ๆ นาง ต่างอยากจะจุติลงมาเกิดในมนุษโลกย์ เทพยดาทั้ง ๕ องค์แลนางเทพธิดาทั้ง ๕ นางต่างอธิษฐานร่วมจิตรนฤมิตรเปนรูปเต้าปุง (น้ำเต้า) เทพยดาแลนางเทพธิดาก็เข้านั่งประชุมกันอยู่ในรูปเต้าปุง ๆ นั้นก็บันดาลลอยไปบนฟ้า แล้วจุติตกลงมาบนภูเขาที่ทุ่งนาเตา ภูเขานั้นอยู่เขตรแดนเมืองฝั่งข้างทิศตวันออกแห่งเมืองแถง ระยะทางเดินเท้าไปจากเมืองแถงวัน ๑ จึงถึง แลเต้าปุงนั้นเปนภาษาพวกผู้ไทยเรียกผลน้ำเต้า ครั้นภายหลัง คนทั้งหลายก็เรียกภูเขานั้นว่า ภูเขาเต้าปุง มาจนทุกวันนี้
