หน้า:ประมวลกฎหมาย รัชกาลที่ ๑ (๑) - ๒๔๘๑.pdf/373

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๓๕๙
ดำน้ำลุยเพลิง

ซื้อไก่เปนแห่งเดียวกัน ซื้อ  สีผึ้ง[1] ม่อเข้า ใหม่  แห่ง
ด้ายดิบ ม่อแกง
ฝักซ่มป่อย  ผ้านุ่ง
ผลมะกรูด ผ้าห่ม
เดียวกัน จ่ายเครื่องใบศรีแห่งเดียวกันแล้วให้กระลาการเกาะ
ลูกความทังสองไว้ในกระลาการ ให้ลูกความนุ่งขาวห่มขาว
อยู่กรรมในกระลาการ ๓ วันอย่าให้คู่ความเดิรไปมานอกกรรม
แลให้กระลาการหุงเข้าให้ลูกความกิน ให้คอยดูลูกความจะ
ดี
ร้าย
ประการใด ถ้าลูกความผู้ใด  ด่า
ตี
ลูกความข้างหนึ่ง
ท่านว่ามันพิรุท ให้เอามันผู้  ตี
ด่า
นั้นเปนแพ้
 อนึ่งถ้าคู่ความอยู่กรรมในกระลาการ[2] คอยระวังอย่าให้
ผู้ใดไปมาหาสู่พูดจากันได้ แลลูกความข้างหนึ่งหนีออกไป
นอกกรรม ท่านให้เอามันผู้หนีออกไปจากกรรมนั้นเปนแพ้
 อนึ่ง ถ้า  โจท
จำเลย
จะถึงพิสูทดำน้ำแก่กัน ให้ตระลาการปัก
หลักห่างกัน ๖ ศอก เมื่อจะดำน้ำให้ปลูก  โรง
สาน
บวงสรวงเทพยุดา
แลให้แต่งเครื่องบวงสวงขึ้นสานจงถ้วนดั่ง[3] นี้  ผ้าขาว คืบ ผืน
เปด ตัว
ไก่ผู้ ตัว
หม้อเข้าใหม่ ใบ
หม้อแกงใหม่ ใบ

  1. ก: ขิผึ้ง
  2. ก: อยู่ในกำ กระลากา
  3. ต้นฉะบับ: ดั้่ง ก: ดัง
ม.ธ.ก.