หน้า:ประมวลกฎหมาย รัชกาลที่ ๑ (๒) - ๒๔๘๑.pdf/275

๒๗๓

วิวาทด่าตี

---

ผิดแลชอบตามผู้ใหญ่ผู้น้อย ให้ตบแต่งเข้าตอกดอกไม้ธูบ

เทียนสีนนุ่งห่มเล่าเข้าเปดไก่ไปแปลงขวันกัน เพราะเขาเสิย

กันมิได้

6

 ๖ มาตราหนึ่ง ผู้ใดวิวาทตีด่ากัน แลผู้ใดอยู่ใกล้

รู้เหนมิได้ห้ามปราม ถ้าตีกันถึงมรณภาพไซ้ ให้ไหมผู้มิได้

ห้ามปรามนั้นเปนข้อเลมิดพระราชอาชา เหดุตัวรู้เหนแล้ว

นิ่งเสีย จึ่งเสียไพร่ฟ้าข้าแผ่นดินท่าน ถ้าผู้มิได้ห้ามปรามนั้น

เปนญาติพี่น้องภักพวกผู้ตีไซ้ ให้ไหมญาติพี่น้องภักพวกนั้น

ทำ ๓ ส่วน ยก ๒ ส่วนเอาส่วนหนึ่ง

7

๗ มาตราหนึ่ง เขาทังสองวิวาท

ตี ด่า

$\scriptstyle {\left.{\begin{matrix}\ \\\ \end{matrix}}\right\}\,}$

กัน แล้วจับ

หอกดาบเครื่องสรรพสาตราวุธแลไม้ค้อนก้อนดิน อวด

กล้าหารไปอยู่ในตรอกแลตลาดถนนแห่งใด ๆ คอยทำร้ายแก่

ท่าน ๆ มีบาทเจบประการใด ให้ไหมทวีคูน ถ้าถึงตายให้ฆ่า

คนร้ายตกไปตามกัน

8

๘ มาตราหนึ่ง ถ้าผู้ใดวิวาท

ด่า ตี

$\scriptstyle {\left.{\begin{matrix}\ \\\ \end{matrix}}\right\}\,}$

ฟันแทงกันแลสมัก

ภักพวกญาติพี่น้องร้องว่าให้	ด่า ชกตี ฟันแทง	$\scriptstyle {\left.{\begin{matrix}\ \\\\\ \ \end{matrix}}\right\}\,}$	ท่าน ๆ ว่าผู้นั้นยุความ
ให้ไหมดุจพวกกึ่งต้นเหดุ

ม.ธ.ก.