หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๒๗๕
วิวาทด่าตี
| ท่าน ถ้ามิถึงตายแต่บาทเจบช้ำหักค่นบอดไซ้ ให้ช่วย |
| เสียค่าน้ำมันโดยควรแก่บาดเจบ ท่านมิให้ไหมโดยบันดา |
| ศักดิ เพราะต่างคนต่างน้อยมิรู้ถ้อยความเสมอใจบ้า |
| ๑๒ มาตราหนึ่ง ผู้ใดยุให้เดกตีกันศีศะแตกคางหัก |
| แฃน เท้า มือ |
หักก็ดี ท่านให้ไหมผู้ยุนั้นตามบาทแผลเดกซึ่งเจบนั้น |
| ถ้าถึงตายให้ไหมโดยตีตาย |
| ๑๓ มาตราหนึ่ง ทาษตนตีด่าฟันแทงท่าน นายเงีน |
| อยู่นั่นด้วยมิได้ห้าม ให้ไหมทังนายทังทาษเสมอกัน เหตุ |
| นิ่งเสียให้เกิดความในเมืองท่าน |
| ๑๔ มาตราหนึ่ง ผู้หนึ่งตีผู้หนึ่งด่าสวนสับขับแท้ดั่งนี้ไซ้ |
| ท่านให้ทอดสีนไหมพิไนยโดยเบี้ยกรมศักดิกลบลบกันทีหนึ่ง |
| เพราะตีมันก่อนมันจึ่งด่า ๆ มันก่อนมันจึ่งตี ถ้าผู้ใดก่อ | ตี ด่า |
| ก่อนก็ดี ให้ไหมผู้ตั้งกรณีนั้นอีกโสดหนึ่ง เปนสีนไหมกึ่ง |
| พิไนกึ่ง เหดุมันก่อความให้ยากแก่เมืองท่าน |
| ๑๕ มาตราหนึ่ง คนบ้าเข้าบ้านท่านตีฟันแทงคนดี |
| ตาย จะไหมบ้าไซ้ท่านว่ามิชอบ เพราะว่าบ้านหาตำแหน่งแบ่ง |
ม.ธ.ก.
