หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๗๔
ทาษ
| การหนึ่งไถ่ขาดข้า)[1] ปรการหนึ่งไถ่มิได้ใช้ อันว่าไถ่มิได้ขาดคานั้น คือว่า ไถ่ฝากมีผู้ฃายนายประกัน ถ้ามันหลบลี้หนีหาย เอาแก่ผู้ฃายนายประกันได้ อันว่าข้าไถ่ขาดค่านั้น คือว่า ไถ่เตมค่า แลท่านมิได้ปรกัน มันหลบหลีกหนีหาย จะเอาแก่ผู้ฃายนั้นมิได้ อันว่าไถ่ทาษมิได้ใช้นั้น คือว่า ไถ่แล้วให้ผูกดอกเบี้ยไปก็ดี แลทาษนั้น[2] ฃอผูกดอกไปเองก็ดี ผู้[3] ไถ่มิได้ไช้ |
3
| ๑ มาตราหนึ่ง ถ้าผัวแลพ่อแม่นายเงินเอาชื่อลูกเมียข้าคนใส่ในกรมธรรมฃาย ท่านว่า เปนสิทธิ แม้นว่าเจ้าสีนบอกก็ดี มิได้บอกก็ดี แก่ตัวเรือนเบี้ยซึ่งมีชื่ออยู่ในกรมธรรม์นั้น ท่านว่า เปนสิทธิได้โดยกระบิลเมืองท่าน เหดุว่าเจ้าผัวพ่อแม่นายเงินนั้นเปนอิศรภาพแล |
4
| ๒ มาตราหนึ่ง เมียก็ดีลูกก็ดีเอาชื่อ พ่อ แม่ แลผัวใส่ในกรมธรรม์ฃาย ท่านว่า มิเปนสิทธิเลย เหดุว่า เมีย ลูก นั้นมิได้เปนอิศระแก่ผัวแลพ่อแม่นั้นเลย |
5
| ๓ มาตราหนึ่ง ผู้ใดขาดแคลนมีอาสนเอา พี่น้อง ลูกหลาน ญาติ |
ม.ธ.ก.
