หน้า:ประมวลกฎหมาย รัชกาลที่ ๑ (๓) - ๒๔๘๑.pdf/72

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๖๑
กฎ ๓๖ ข้อ

เปนอันหยาบช้า ถ้าแลตอบโต้ลูกขุนหยาบช้า ให้เอาไม้แป้น[1]
ตบปาก ถ้าลูกความหยาบช้าเปนอันมิดี ให้เอากระลาทังฃน
ตบปาก แล้วให้กระลาการเอาลูกความไว้ให้หมั้นคง แล[2] ให้
ลูกขุนเอาเนื้อความกราบทูลฯ จให้ลงพระราชอาาเฆี่ยร
จงหนัก แล้วให้ปรับไหมเอาตามโทษานุโทษนั้น
 รับสั่งให้ไว้ณวัน + ค่ำ จุลศักราช ๑๐๓๔ ปีชวด จัตวาศก
8
 อนึ่ง มีกฎให้ไว้ว่า สมเดจ์บรม[3] บพิตรพระพุทธิเจ้า
อยู่หัวเสดจ์ฯ ออกณะที่ใด ๆ ไซ้ ผู้จะเข้าเฝ้าทังปวงแลจะถือ
สมุดเข้าเฝ้านั้นแต่สมุหะนายกสมุหะพระกระลาโหมหลวงราช
นิกูลโหราธิบดี ถ้าจะเข้าเฝ้าด้วยกิจราชการหนังสือไปมา
แลกิจราชการถ้อยความสาระบาญชียก็ดี ให้พิจารณาแล
ถามด้วยกิจราชการสิ่งใด ๆ ก็ดี แลนำกราบทูลพระกรรุณา
ก็ดี ให้ถือแต่สมุดเข้าเฝ้า แลพญาพระหลวงนอกกว่านี้ ถ้า
มิได้ทรงพระกรรุณาไห้พิจารณาสาระบาญชียเนื้อความกิจราช
การแลมิได้นำกราบทูล อย่าให้ถือสมุดเข้าเฝ้า
 กฎให้ไว้ณวัน ๑๓+ ค่ำ จุลศักราช ๑๐๓๔ ปีชวด จัตวาศก

  1. ก: แปน
  2. ต้นฉะบับ: แลเ แก้ตาม ก
  3. ก: คำว่า บรม ขาดไป
ม.ธ.ก.