หน้า:ประมวลกฎหมาย รัชกาลที่ ๑ (๓) - ๒๔๘๑.pdf/73

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๖๒
กฎ ๓๖ ข้อ

9
  อนึ่ง สมุหะนายกรับพระราชโองการใส่เกล้าฯ สั่งว่า
กระลาการโรงสานกรมใด ๆ ได้พิจารณาเนื้อความแพ่งนั้น อย่า
ให้ลูกความติดใจได้ ถ้าโจทจำเลยติดใจกระลาการ ให้ส่ง
สำนวรคู่ความไปให้กระลาการอื่นพิจารณาตามตระทรวงสืบไป
 รับสั่งให้ไว้ณวัน ๑๔+ ค่ำ จุลศักราช ๑๐๓๕ ปีฉลู เบญศก
10
 ๑๐ ด้วยพระมหาเทพรับพระราชโองการใส่เกล้าฯ สั่งว่า
ณวัน + ค่ำ จุลศักราช ๑๐๔๓ ปีรกา ตรีนิศก เพลาเช้า เสดจ์
ออกทอดพระเนตรแต่งตัวไม้วัดยม นายเดชมหาดเลกเอา
ฟ้องจีนก๋งซึ่งกล่าวโทษขุนพินิดใจนายทองอินเสมียรพิจารณา
เนื้อความมิได้สบดสาบาลตัวตามกฎรับสั่งนั้นกราบทูลพระ
กรรุณาฯ กล่าวโทษนายทองอินเสมียร จึ่งทรงพระกรรุณาฯ
สั่งว่า จะเชื่อฟ้องแลสบดมิได้แล้ว
 แต่นี้สืบไปเมื่อหน้า ถ้าราษฎรผู้มีอัถคดีฟ้องให้กราบทูล
พระกรรุณาฯ แลทำฎีกาทูลเกล้าฯ ถวาย แลฟ้องร้องศาลา
ณโรงสานกรมใด ๆ ก็ดี อย่าให้กระลาการฝ่าย 
  • โจท
  • จำเลย
สบด
สาบาลเลย ถ้าทรงพระกรรุณาฯ สั่งจำเภาะ จึ่งให้กระลาการ
ฝ่าย 
  • โจท
  • จำเลย
สบดสาบาลตามรับสั่ง
 หมายมาณวัน ๑๒+ ค่ำ จุลศักราช ๑๐๔๓ ปีระกา ตรีนีศก
ม.ธ.ก.