หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๖๖
ผู้ซึ่งเมื่อได้ส่งหนังสือมอบอำนาจให้ตรวจดูซึ่งกันแลกัน เห็นเปนอันถูกต้องแบบอย่างดีแล้ว ได้ปฤกษาตกลงกันทำสัญญาเปนข้อ ดังต่อไปนี้
ข้อ ๑
เฃตร์แดนในระหว่างกรุงสยามกับกรุงกัมภูชานั้น ตั้งต้นแต่ปากคลองกะพงพลุ ข้างฝั่งชายทเลสาบ เปนเส้นเฃตร์แดนตรงทิศตวันออก ไปจนบันจบถึงคลองกะพงจาม ตั้งแต่ที่นี้ต่อไป เฃตร์แดนเปนเส้นตรง ทิศเหนือขึ้นไปจนบันจบถึงภูเขาพนมดงรัก (คือ ภูเขาบันทัด)[1] ต่อนั้นไป เฃตร์แดนเนื่องไปตามแนวยอดภูเขาปันน้ำ ในระหว่างดินแดนน้ำตกน้ำแสน แลดินแดนน้ำตกแม่น้ำของ[2] ฝ่ายหนึ่ง กับดินแดนน้ำตกน้ำมูน
- ↑ ที่เรียกว่า "พนมดงรัก" นี้ มาจากคำเขมรเรียกชื่อภูเขาที่อยู่ในพืดเขาบรรทัดตวันออกว่า "ดองแรก" แปลว่า ไม้คาน (ด้วยสันฐานของภูเขานั้นยาว) ในฉบับฝรั่งเศสเรียกว่า "Dang Reck" อนึ่ง แนวพระราชอาณาเฃตร์ตอนนี้อยู่ทางมณฑลบูรพา ได้เปนของฝรั่งเศสตั้งแต่ พ.ศ. ๒๔๔๖ ตามหนังสือสัญญา ลงวันที่ ๒๓ มินาคม ร.ศ. ๑๒๕ ค.ศ. ๑๙๐๗ ต่อจากฉบับนี้ไป
- ↑ ชื่อจริงซึ่งคนไทยแลลาวชาวแถบแม่น้ำนั้นเรียกว่า "แม่น้ำโขง" แต่สำเนียงเขมรเรียก "มีคอง" แลในฉบับภาษาฝรั่งเศสเรียก "Mékong" แปร่งกันไปเล็กน้อย ที่แท้ก็คือแม่น้ำโขงที่เราทราบกันอยู่แล้วนั่นเอง
