หน้า:ประวัติ - ปิติ วาทยะกร - ๒๕๑๒.pdf/19

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้ตรวจสอบแล้ว

ช่องหลบหนีละทิ้งอาชีพด้านนี้ไปนานแล้ ส่วนบางคน ทั้ง ๆ ที่มีงานทำตลอดวันเกี่ยวกับการฝึกการซ้อม ยังต้องใช้เวลากลางคืนไปหาเศษหาเลยกับพวกลงดนตรีเต้นรำ เพื่อจะได้เงินเพิ่มพิเศษมาสำหรับใช้ในการยังชีพ มิให้ลูกเมียถึงกับอดอยาก

นี่แหละ ชีวิตของศิลปิน สุขก็มี ทุกข์ก็มาก แต่ถึงกระนั้น คุณพระเจนดุริยางค์ท่านก็ไม่ท้อถอย ไม่ปล่อยให้ความผิดหวังหรือความคับแค้นมาทำให้ท่านเกิดท้อถอยเลิกคิดเลิกเอาใจใส่กับการดนตรี บางครั้งบางคราว ข้าพเจ้าเชื่อว่า ท่านคงอดหวลเก็บเอาคำตักเตือนของบิดาของท่านผู้เป็นศิลปินเหมือนกันที่เคยห้ามลูกหลานอย่างเด็ดขาดมิให้ยึดเอาการดนตรีเป็นอาชีพเสียเลย แต่นั่นแหละ เรื่องของศิลปนั้นเป็นเรื่องที่เศร้ามากกว่าสนุกสนาน ถ้าเราคิดถึงนักแต่งเพลงมีชื่อ อย่างบิเซต์ก็ดี โชแปงก็ดี เบโทเวนก็ดี แต่ละคนนั้นยากที่จะพูดได้ว่า มีความสุข บางคนนั้น ในระหว่างที่มีชีวิตอยู่ จะหาคนมายกย่องงานของตนก็ไม่มี ชีวิตเต็มไปด้วยความอด ๆ อยาก ๆ ชอกช้ำระกำช้ำใจ เวลาเล่นมหาอุปรากรของตน ก็มีแต่คนแสดงความทุเรศไม่แยแส แต่พอผู้ประสาสน์ศิลปอันเป็นอมตะสิ้นบุญสิ้นชีวิตไปแล้ว มหาชนกลับมาแซร่ซร้องสรรเสริญประหนึ่งว่า จะเป็นการเยาะเย้ยของชะตากรรมก็ว่าได้

อย่างไรก็ดี เห็นจะเป็นด้วยผลของกุศลกรรมที่คุณพระได้บำเพ็ญไว้ด้วยความเมตตาต่อลูกน้องป้องปลาย ที่ท่านมีแต่พรหมวิหารทั้ง ๔ ต่อเขา และความโอบอ้อมอารีของท่านที่ไม่ขัดใครเมื่อใครขอร้องให้ท่านช่วยเหลือในกิจการดนตรีต่าง ๆ อันธรรมดา ความดีนั้น พระท่านก็ว่า เป็นของตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้ เพราะฉะนั้น ถึงแม้ว่า บางครั้งบางคราว ชะตาของ

– 17 –