หน้า:ปัญญาส (๑๙) - ๒๔๗๑.pdf/35

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
22
ปัญญาสชาดก

มีจิตต์รักใคร่ในพระโพธิสัตว จึงตอบโองการว่า ขอพระองค์จงให้รับตัวเจ้าเงาะป่ามาเถิดพระเจ้าข้า พระราชาจึ่งสั่งอำมาตย์ว่า พวกเจ้าจงไปนำเอาตัวเจ้าเงาะป่ามาให้เราณบัดนี้ อำมาตย์ถวายบังคมแล้วก็พากันไป

ในกาลเมื่ออำมาตย์จะไปรับเอาตัวพระโพธิสัตวมา คืนวันนั้น เวลาจะใกล้รุ่ง พระโพธิสัตวฝันเห็นว่า พระองค์ได้ลงไปอาบน้ำในสระอโนดาษ พระโพธิสัตวตื่นขึ้นแล้วก็คิดว่า ความฝันที่เราเห็นแล้วนี้เป็นมงคลดีนักหนา พวกอำมาตย์พากันไปถึงบ้านนั้นแล้วจึ่งเข้าไปหานายคามโภชกแจ้งว่า แน่ะนายคามโภชก พระราชรับสั่งให้นำตัวเจ้าเงาะป่าลูกจ้างของท่านไป จะทรงให้ราชธิดาเลือกหาสามีเอาตามชอบใจ ใช่จะให้ตัวเงาะป่าไปแต่คนเดียวก็หาไม่ ชาวเมืองนี้และราชโอรสราชนัดดาท้าวพระยาทั้งปวงก็รับสั่งให้ไปประชุมเลือกด้วย

พระสุวรรณสังขกุมารได้ฟังอำมาตย์พูดดังนั้นจึ่งตอบว่า ข้าพเจ้าผู้อนาถา ถึงซึ่งความอันผู้อื่นจะกรุณาและหามารดาบิดาญาติสาโลหิตบมิได้ ทั้งรูปร่างก็พิกลเหลือเดนมนุษ ไม่ควรจะเอาไปเข้าเฝ้าพระเจ้าแผ่นดิน ฯ ดูกรพ่อรูปทรพล ชื่อว่าพระราชา มีอำนาจร้ายกาจนัก ท่านไม่ควรจะปฏิเสธว่า ตัวเป็นเดนบุรุษดังนี้ ท่านจงมาไปกับพวกเราเถิด พระโพธิสัตวนึกถึงความฝันแล้วดำริว่า ภัยหน่อยหนึ่งหามีแก่เราไม่ ดำริแล้วก็รับคำว่า จะไปกับพวกอำมาตย์ นายคามโภชกร้องห้ามพระโพธิสัตวไว้ว่า พ่อรูปทรพล พ่อไปกับเขา