พระเจ้ากรุงพาราณสีหาอุบายจะใคร่ฆ่าพระโพธิสัตว ถ้ากะไร เราจะไปมนุษย์โลก แล้วถามปัญหากะพระราชา จะข่มขี่พระราชาเสีย แล้วยกย่องพระโพธิสัตว แล้วจึ่งกลับมา ดำริแล้วออกจากวิมานมาประดิฏฐานอยู่ณอากาศใกล้สีหบัญชรของพระราชา ถามปัญหาสองข้อกะพระราชาดังนี้ว่า พระเจ้าพาราณสีราช ข้าพเจ้าคือท้าวอินทรา จักถามปัญหาแก่พระองค์สองข้อ ข้อที่หนึ่ง แสงสว่างอย่างยิ่งจะได้แก่สิ่งอะไรในโลกนี้ ข้อที่สอง ความมืดมัวอย่างยิ่งจะได้แก่สิ่งอะไรในโลกนี้ พระองค์จงแก้ปัญหาสองข้อนี้ให้ได้ภายในเจ็ดวัน ถึงวันคำรบเจ็ด พระองค์จงเหาะมาตีคลีกับข้าพเจ้ากลางอากาศ ถ้าหากว่าพระองค์ไม่อาจแก้ปัญหาสองข้อได้ และไม่อาจตีคลีกับข้าพเจ้ากลางอากาศได้ไซร้ พระองค์จงเสาะหาคนอื่นให้เขาแก้ปัญหาและตีคลีแทนพระองค์จงได้ ถ้าหากว่าพระองค์เองไม่อาจแก้ปัญหาและไม่อาจตีคลีได้ ทั้งไม่อาจให้คนอื่นแก้ปัญหาและตีคลีกลางอากาศได้ไซร้ ในวันคำรบเจ็ด เวลาตะวันเที่ยง ข้าพเจ้าจักประหารพระเศียรพระองค์ด้วยค้อนเหล็ก ท้าวสักกเทวราชขู่ตวาดพระราชา แล้วก็กลับไปยังที่อยู่ของพระองค์
พระเจ้ากรุงพาราณสีสดับเทวราชดำรัสแล้ว สะดุ้งตกพระทัยยิ่งนักหนา ครั้นรุ่งขึ้นเช้า จึ่งรับสั่งให้หาตัวเสนาคุตอำมาตย์และราชกุมารทั้งหกเข้ามาเฝ้า ตรัสเล่าเรื่องราวทั้งปวงนั้นให้ราชเสวกมีหกกษัตริย์เป็นต้นฟัง แล้วตรัสถามว่า ไครจะอาจเหาะไปแก้ปัญหาและตีคลีกับพระอินทรในอากาศได้บ้าง ราชเสวกมีหกกษัตริย์เป็นต้นกราบทูลว่า ข้าแต่มหาราช ใคร ๆ ก็ไม่อาจแก้ปัญหาสองข้อนี้ได้เลย เพราะอะไรจึ่งไม่มีใครแก้
