สรีระกายา อุปมาเหมือนนั่งอยู่ณปราสาท นั่งตรัสประภาษอยู่กับหมู่อำมาตย์ ดูก็เป็นที่น่าประหลาดใจ พระเจ้าพรหมทัตต์ทรงพระโสมนัสตรัสเรียกให้พระนางจันทาเทวีออกมาเสียจากกองอัคคี พระราชเทวีก็ออกมานั่งอยู่ณปัญตาสนโดยผาสุกภาพ ทีนั้น อกุศลเข้าดลใจนางจัมปากเทวีให้นางดีใจอยากจะลุยไฟ จึ่งตั้งสัจจาธิษฐานเหมือนพระนางจันทาเทวี แล้วเข้าไปยังกองอัคคี ๆ ก็เผาผลาญทำกาลตายไปเกิดในอเวจีนรก นางกระทำการลามกเห็นประจักษ์แก่ตามนุษย์ทั้งหลาย นางจันทาเทวีก็พ้นความครหาว่าชั่วร้าย
เตน วุตฺตํ เพราะเหตุนั้น พระโบราณาจารย์ท่านจึ่งได้กล่าวสอนไว้ว่า บุทคลผู้ใดกล่าวคำเท็จไม่จริงด้วยตนและยังคนอื่นให้กล่าวคำเท็จเพื่อจะแกล้งให้เขาตาย บุทคลผู้นั้นย่อมจะถึงความพินาศและจะไปเสวยมหาทุกขเวทนาในอเวจีนรกด้วยผลแห่งวจีทุจริตกรรมเหมือนนางจัมปากเทวีฉะนั้น
เมื่อนางจัมปากเทวีทำกาลตายไปแล้ว พระเจ้าพรหมทัตต์จึ่งตั้งนางจันทาเทวีไว้ในที่พระอัครมเหษี พระสุวรรณสังขราชกุมารและพระนางจันทาเทวีได้ครองราชสมบัติณพรหมบุรีนครเป็นบรมสุขสถาพรยิ่งนัก พระสุวรรณสังขราชาจึ่งทูลเล่าความทุกขวิโยคถวายพระราชบิดาว่า พระมหาราช เมื่อพระองค์ได้เอาข้าพระพุทธเจ้ากับพระมารดาใส่แพลอยไปในคงคา แพนั้นครั้นถูกลมพัดกล้าก็แตกกระจายไป ข้าพระพุทธเจ้ากับมารดาก็พลัดกัน พระมารดานั้นเกาะไม้ได้ท่อนหนึ่ง ลอยไปถึงฝั่งน้ำเขตต์มัททราชธานี พระชนนีขึ้นฝั่งได้ เซซังไปรับจ้าง
