หน้า:พงศาวดารอีสาน - แข้ ประทุมชาติ - ๒๔๗๒.pdf/20

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๕

ครอบครัวไว้ ครั้นเจ้าพระยาราชสุภาวดีไต่สวนได้ความจริงว่า ท้าวคำปิดบังครอบครัวเมืองเวียงจันทนบุรีไว้ จึงเจ้าพระยาราชสุภาวดีจะเอาท้าวคำมอดชีวิต แล้วอุปฮาดจึงกราบเรียนเจ้าพระยาราชสุภาวดีว่า ท้าวคำเป็นน้องชายข้าพเจ้า ไปรบข้าศึกศัตรูด้วย ก็มีชัยชะนะแก่ข้าศึกศัตรูมาแล้ว ถ้าจะเอาตัวท้าวคำไปผลาญชีวิต ก็ขอให้เอาตัวข้าพเจ้ามาผลาญเสียด้วยกัน ว่าดังนั้นแล้ว เจ้าพระยาราชสุภาวดีเลยสั่งให้พลทหารทำคอกริมลำน้ำพระชี หัวนอน[1] เมืองยโสธร เสร็จแล้ว เอาดินปืนเข้าใส่ไว้ในคอก ครั้นถึงกำหนดแล้ว เจ้าพระยาราชสุภาวดีให้เพ็ชฌฆาตเอาอุปฮาด ผู้พี่ ท้าวคำ ผู้น้อง และบุตรภรรยาญาติพี่น้องของอุปฮาด บุตรท้าวคำ เข้าใส่ในคอก ถึงกำหนดแล้ว เอาเพลิงจุดอุปฮาด ท้าวคำ ภรรยาญาติพี่น้อง เลยพร้อมกันสิ้นชีวิตไป

ครั้นณปีเถาะ โทศก[2] ศักราช ๑๑๙๒ เจ้าพระยาราชสุภาวดีจึงโปรดให้ท้าวฝ่าย บุตรเจ้านครจำปาศักดิ์ เป็นที่พระสุนทร


  1. หัวนอน คือ ทิศใต้ เพราะประเพณีของชาวแถบนี้ปลูกเรือนตามตะวัน หันหน้าเรือนไปสู่ทิศเหนือ และนอนมักขวางเรือง คือ หันศีร์ษะไปทางทิศใต้ และเหยียดเท้าไปทางทิศเหนือ เพราะฉะนั้น เขาจึงเรียกทิศใต้ว่า หัวนอน และเรียกทิศเหนือว่า ปลายตีน.
  2. ปีเถาะ โทศก ที่ว่า ปีเถาะ โทศก ศักราช ๑๑๙๒ นั้น ถ้าเป็นจุลศักราช ๑๑๙๒ แล้ว ต้องเป็นปีขาล.