นครจำปาศักดิ์ จึงเรียกหาเอาตัวพระวอ ท้าวฝ่ายหน้า ท้าวก่ำ ท้าวคำผง และท้าวทิดพรม เข้าไปถามดูพวกพลทหารเมืองเวียงจันทน์อยู่ที่ไหน พวกท้าวฝ่ายหน้าจึงกราบเรียนเจ้าพระยาจักรี เจ้าพระยาสุรสีห์ ว่า เมื่อข้าพเจ้ามีใบบอกลงไปขอกองทัพณกรุงเทพฯ ในขณะนั้น เพี้ยสุโภ อรรคฮาต (หำทอง) รู้ ก็ลอบมองเข้ามาจับเอาตัวท้าวพระวอ ได้ตัวท้าวพระวอไป แล้วก็เลยเอาท้าวพระวอฆ่าริมน้ำห้วยพริง ครั้นเจ้าพระยาจักรี เจ้าพระยาสุรสีห์ แม่ทัพใหญ่ มีราชสาส์นขึ้นมาถึงข้าพเจ้า ฝ่ายข้างเพี้ยสุโภ อรรคฮาต (หำทอง) รู้ว่า ฯพณฯ มาถึงแล้ว เพี้ยสุโภ อรรคฮาต (หำทอง) กลัวบารมีของ ฯพณฯ ก็หลบตัว พากำลังขึ้นไปเมืองเวียงจันทน์ ฯพณฯ ตรัสถามว่า คนไหนเป็นเจ้านครจำปาศักดิ์ ข้าศึกเกิดมีในท้องแขวงเมืองนครจำปาศักดิ์ ทำไมจึงไม่เอากำลังมาช่วย มีใจเพิกเฉยเสีย ท้าวฝ่ายหน้า ท้าวคำผง และท้าวทิดพรม จึงเรียนว่า เมื่อเพี้ยสุโภ อรรคฮาต (หำทอง) มาสู้รบกับพวกข้าพเจ้า พวกข้าพเจ้าก็ไสให้ท้าวคำผงไปขอเอากำลังเจ้านครจำปาศักดิ์มาช่วยแรงพวกข้าพเจ้า เจ้านครจำปาศักดิ์ก็หาให้กำลังไม่ ฝ่ายเพี้ยสุโภ อรรคฮาต (หำทอง) รู้กระแสว่า พวกข้าพเจ้าไปขอเอากำลังกับเจ้านครจำปาศักดิ์ ก็เลยมีใบบอกขึ้นไปขอกำลังกับเจ้าเมืองเวียงจันทน์ พวกข้าพเจ้าก็น้อยตัว เห็นจะค้ำกำลังเมืองเวียงจันทนบุรีไม่ได้ จึงได้มี
