ปีกุญ เบญจศก พ.ศ. ๒๔๐๖ บิดาจึงได้พาเข้ามาแต่งงานกันในกรุงเทพฯ พระยามนตรีสุริยวงษ์ (ชื่น บุนนาค) มีบุตรกับท่านเลื่อม ชาย ๒ หญิง ๓ รวม ๕ คน บุตรหญิงถึงแก่กรรมเสียแต่ยังเยาว์ทั้ง ๓ คน บุตรชายคนเล็กชื่อ นายชาย ก็ไปถึงแก่กรรมเมื่อออกไปเรียนวิชาอยู่ในมหาวิทยาลัยออกสเฟิดที่เมืองอังกฤษ คงเหลืออยู่แต่นายเชียร บุตรชายใหญ่ที่เปนเจ้าภาพงานศพท่านเลื่อมครั้งนี้แต่คนเดียว
ท่านเลื่อมได้รับราชการตามตำแหน่งน่าที่ภรรยาข้าราชการผู้ใหญ่ ได้รับพระราชทานเกียรติยศต่าง ๆ คือ เครื่องราชอิศริยาภรณ์ตติยจุลจอมเกล้า เปนต้น ตามบันดาศักดิ เปนผู้ซึ่งเข้าเฝ้าแหนได้ใกล้พระองค์ แลคุ้มคเยเจ้านายข้าราชการมีผู้ชอบพอทั่วไปเปนอันมาก ด้วยเปนผู้มีมารยาตรแลอัชฌาไศรยโอบอ้อมอารี จะไปหาไปพบผู้ใดไม่มีผู้รังเกียจ แต่ท่านเลื่อมเจ็บป่วยทุพลภาพมาเสียหลายปี มีเวลาสบายพอที่จะไปไหน ๆ ได้น้อย เพราะฉนั้น ในตอนหลังนี้ จึงไม่ใคร่จะมีใครได้พบท่านเลื่อม แต่ถึงกระนั้น ผู้ซึ่งได้คุ้นเคยชอบพอมาแต่ก่อนอย่างไรก็ยังชอบพออยู่มิได้เสื่อมคลาย ความข้อนี้เห็นได้เมื่อคราวท่านเลื่อมทำแซยิดครั้งหนึ่ง แลเมื่อถึงแก่กรรมนี้ มีผู้ไปช่วยเหลือแสดงไมตรีจิตรต่อท่านเลื่อมเปนอันมาก ท่านเลื่อมป่วยหนักด้วยเกิดโรคเปนแผลขึ้นในปาก ในเวลาที่ป่วย อาการ
