หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
พระราชพงษาวดารกรุงเก่า
๑ แปลตามบาฬีว่า เหตุต่าง ๆ ที่บุคคลจะพึงรู้ในวงษ์กระษัตรของชาวไทยในสยามประเทศซึ่งเกี่ยวด้วยพม่าและมอญ
๒ ในกาลครั้งนั้น บรรดาพระธรรมขันธ์แปดหมื่นสี่พันพระธรรมขันธ์ พระพุทธวจนะ คือ พระไตรปิฎก ได้ประดิษฐานอยู่ในชมพูทวีป ชนทั้งหลายได้จาฤกลงไว้ในใบลานด้วยอักขระต่าง ๆ บ้าง ด้วยภาษาต่าง ๆ บ้าง แพร่หลายไปในนครเปนอันมาก ในกาลปางก่อน พระพุทธวจนะนั้นก็ยังบริบูรณ์อยู่ ครั้นกาลล่วงไป ๆ ในภายหลัง พระพุทธวนจะนั้นก็เสื่อมวิปลาสพิรุทธ์ผิดเพี้ยนสิถิลธนิตไป มีความสืบต่ออนุสนธิอากูลไปด้วยโทษ และพระพุทธวจนะนั้น ชนทั้งหลายที่มีกำลังความเพียรและกำลังปัญญาอ่อนเป็นต้น เล่าเรียนแล้วไม่พิจารณาอักขระและบทพยัญชนะให้ถูกถ้วน เหตุดังนี้ พระพุทธวจนะจึ่งเสื่อมพิรุทธ์ไป
