หนังสือพงษาวดารกรุงศรีอยุทธยาภาษามคธที่พิมพ์ในสมุดเล่มนี้ หอพระสมุดวชิรญาณได้ฉบับมาแต่กรุงกัมพูชา ต้นฉบับมีอยู่ในวัดพระแก้วเมืองพนมเปน ได้ความว่า เปนหนังสือพระพิมลธรรมองค์ ๑ แต่งในกรุงรัตนโกสินทรนี้ มีฉบับอยู่ที่กรุงกัมพูชา ๒ เรื่อง อิกเรื่อง ๑ เรียกว่า สังคีติวงษ์ ว่าด้วยตำนานการสังคายนายพระไตรปิฎก แต่งเฉลิมพระเกียรติเมื่อสังคายนายในรัชกาลที่ ๑ ว่า เปนหนังสือ ๗ ผูก หอพระสมุดฯ ยังไม่ได้สำเนามา ได้มาแต่เรื่องพงษาวดารที่พิมพ์นี้ก่อน ได้ให้พระยาพจนสุนทร (เรือง อติเปรมานนท์) เปรียญ แปลออกเปนภาษาไทยพิมพ์กำกับไว้ด้วยกันทั้ง ๒ ภาษา
หนังสือพงษาวดารเรื่องนี้ พิเคราะห์ตามเนื้อความที่แต่ง ดูผู้แต่งก็ตั้งใจจะกล่าวเนื่องด้วยเรื่องสังคายนาย น่าจะเปนหนังสือชุดเดียวกันกับเรื่องสังคีติวงษ์จริง เรื่องพงษาวดารเปนพงษาวดารกรุงเก่า เริ่มตั้งแต่สร้างกรุงศรีอยุทธยาลงมาจนเสียกรุงแก่พม่า แต่มีถ้อยคำอันปรากฎอยู่ในวรรคที่ ๗๗ น่า ๓๓ กล่าวท้าวมาถึงกรุงรัตนโกสินทร จึงรู้ได้ว่า หนังสือเรื่องนี้แต่งในครั้งกรุงรัตนโกสินทร
