ในหนังสือพระราชพงษาวดาร คงจะได้อาไศรยจดหมายเหตุอื่น น่าจะเปนหนังสือมหายุทธการหรือจุลยุทธการซึ่งได้ยินว่า มีอยู่ในครั้งนั้น
หนังสือพงษาวดารกรุงศรีอยุทธยาภาษามคธฉบับนี้ แม้จะไม่มีเรื่องราวแปลกประหลาดกว่าหนังสือพระราชพงษาวดาร แลไม่วิเศษในทางภาษามคธที่แต่ง ก็ควรยกย่อง ด้วยเปนหนังสือเรื่อง ๑ ซึ่งนักเรียนไทยมีอุสาหะแต่งในภาษามคธ แลเปนหนังสืออันบัณฑิตย์ควรอ่านเทียบกับพงษาวดารกรุงรัตนโกสินทรซึ่งพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวได้ทรงพระราชนิพนธ์ไว้เปนคาถาภาษามคธเหมือนกัน หนังสือเรื่องนั้นได้พิมพ์แจกในงานศพเจ้าจอมมารดาเที่ยงเมื่อปีขาล ฉศก พ.ศ. ๒๔๕๗ บัณฑิตย์ได้อ่านแล้วจะเห็นได้ว่า ความรู้ภาษามคธที่ร่ำเรียนในชั้นกรุงรัตนโกสินทรนี้แต่ก่อนกับภายหลังผิดกันอย่างไรบ้าง
เมื่อพระยาพจนสุนทรแปลหนังสือพงษาวดารกรุงศรีอยุทธยาเรื่องนี้แล้ว ในขณะเมื่อกรรมการปรารภจะพิมพ์อยู่ ก็พอนายเชียร บุนนาค บุตรพระยามนตรีสุริยวงษ์ (ชื่น บุนนาค) มาแจ้งความต่อกรรมการหอพระสมุดฯ ว่า จะทำการปลงศพสนองคุณท่านเลื่อม ต.จ. ผู้มารดา ประสงค์จะพิมพ์หนังสือแจกในงานศพ ขอให้กรรมการช่วยเลือกเรื่องหนังสือซึ่งสมควรจะ
