หน้า:พงศาวดารฯ มคธ แลคำแปล - พนรัตน์ - ๒๔๕๙.pdf/42

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๔

ก็มีศรัทธาน้อย บางพระองค์ก็สั่งสมการบุญในพระพุทธสาสนา แต่ว่าหาได้ให้พระภิกษุสงฆ์ผู้เปนพหูสูตรผู้มีปัญญาแกล้วกล้ารู้ธรรมวินัยทำสังคายนาพระธรรมวินัยเหมือนในกาลก่อนไม่

จึ่งมีคำบุจฉาว่า เหตุไรกระษัตรทั้งหลายเหล่านั้นจึ่งไม่ทำสังคายนาพระไตรปิฎก

มีคำวิสัชชนาว่า กระษัตรทั้งหลายเหล่านั้นไม่ทำสังคายนาพระไตรปิฎก เพราะกระษัตรเหล่านั้นก็ดี พระภิกขุสงฆ์ทั้งหลายก็ดี ยังเปนผู้ตกอยู่ในที่ไม่ควรจะทำสังคายนา ทั้งไม่มีเหตุและอุปนิสสัยที่จะทำสังคายนา เหตุดังนั้น กระษัตรเหล่านั้นจึ่งไม่ทำสังคายนา และกระษัตรเหล่านั้นต่างพระองค์ก็บำเพ็ญการกุศลตามกำลังแห่งตน ครั้นถึงกาลอายุขัยแล้ว ก็ไปตามยถากรรม

ทสราชกถาที่สองจบเพียงนี้

๓๖ ในปีมะโรง พระพุทธศักราชล่วงแล้ว ๒๑๗๑ พรรษา พระราชโอรสของพระอินทะราชานั้นพระนามว่า พระเชฏฐราชา เปนผู้มีบุญ พระชนม์ ๑๕ ปี ขึ้นเสวยราชสมบัติในกรุงศรีอยุธยาแทนพระราชบิดาได้ ๘ เดือน ได้เสวตรกุญชรเชือกหนึ่ง แต่ว่าพระองค์เปนผู้ปราศจากปัญญาปรีชา ทำแต่การทุจริตผิดราชประเพณี