ในเพศสมณะ ลาสิกขาบทออกมาเปนคฤหัสถ์หาเลี้ยงชีพโดยกำลังตนบ้าง บางพวกที่ยังรักผ้ากาสาวพัตรอยู่ก็อุสสาหะประคับประคองเลี้ยงชีพด้วยความลำบากเวทนายิ่งนัก ได้ฉันบ้าง ไม่ได้ฉันบ้าง มีรูปกายอันซูบผอมวิปริต ตัวสพรั่งไปด้วยแถวเส้นเอ็น จิตรไม่เปนเอกัคคะตารมณ์ได้ ปราศจากอาลัยในพระพุทธรูปและพระธรรม ไม่เปนอันจะรักษาให้เปนปรกติดีได้ ตั้งอยู่อย่างไรก็ตั้งอยู่อย่างนั้น
๖๗ ฝ่ายว่าชนที่เปนมิจฉาทิฏฐิทั้งหลายก็ทำลายพระพุทธรูปเสีย พระไตรปิฎก คือ ธรรมวินัย เหล่านั้นก็ปราศจากคนรักษา วินาศไปด้วยเหตุต่าง ๆ พวกมิจฉาทิฏฐิฉีกผ้าห่อเสียบ้าง ตัดสายรัดเสียบ้าง พระไตรปิฎกนั้นก็เรี่ยรายกระจัดกระจายพลัดพรายไป หนูกัดบ้าง ปลวกกินบ้าง ตกไปในน้ำ ตกที่แผ่นดินบ้าง วินาศไปด้วยฝนรั่วรดบ้าง สูญไปด้วยเหตุต่าง ๆ ดังนี้
๖๘ ครั้นอยู่มาในกาลภายหลัง ภิกขุทั้งหลายเหล่านั้นแลเห็นพระธรรมยังเหลืออยู่น้อยนัก มีจิตรประกอบด้วยศรัทธา จึ่งเก็บพระธรรมเหล่านั้นไว้ พระธรรมวินัยบางอย่างก็ยังเปนคัมภีร์มั่นคงอยู่ บางอย่างก็ยังมีอยู่ผูกเดียวบ้าง สองผูกบ้าง บางอย่างก็ยังเหลืออยู่ครึ่งคัมภีร์ บางอย่างก็มีเต็มคัมภีร์บริบูรณ์ บางอย่างก็ไม่ครบคัมภีร์ บางอย่างก็คละกันปนกันในคัมภีร์
