หน้า:พงศาวดารฯ มคธ แลคำแปล - พนรัตน์ - ๒๔๕๙.pdf/76

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๓๑

๗๑ ครั้นอยู่นานมาในกาลเบื้องน่า ภิกขุเหล่านั้นมีพรรคพวกมาก มีอันเตวาสิกมากขึ้น จตุปัจจัยลาภก็บริบูรณ์ น้ำใจก็ผ่องใสบริสุทธิ์ดี จึ่งทำความอุสสาหะให้เกิดขึ้นในพระพุทธสาสนา เพื่อจะทำการให้เจริญเหมือนแต่ก่อน จึ่งชักชวนกันไปเที่ยวแสวงหาพระธรรมวินัย ครั้นได้เห็นพระพุทธรูปที่หักพัง มีองค์อวัยวะอันกระจัดกระจาย และได้เห็นกุฎีวิหารอันวินาศทำลายไป ก็เกิดความสลดใจร้องไห้เช็ดน้ำตา มีหฤทัยอันหวั่นไหวด้วยความโศก เพราะพระพุทธสาสนาเปนที่รักใคร่ของภิกขุเหล่านั้น พร้อมด้วยอันเตวาสิกทั้งหลาย ช่วยกันเก็บพระพุทธรูปไว้ในที่ควร พระธรรมวินัยทั้งหลายใดที่เหลือจากความวินาศมีประมาณเท่าใด ภิกขุทั้งหลายนั้นก็เก็บรวบรวมพระธรรมวินัยทั้งหลายนั้นมีประมาณเท่านั้นนำมาไว้ในที่อยู่ของตน ๆ

๗๒ ครั้นชนทั้งปวงมีอาหารเลี้ยงชีพบริบูรณ์แล้ว ต่างคนก็ปลูกบ้านเรือนลงในที่บ้านเก่าบ้าง ในที่นาและที่สวนซึ่งเปนที่อยู่เก่าต่าง ๆ บ้าง ฝ่ายภิกขุทั้งปวงครั้นได้อาหารบิณฑบาตมีประการต่าง ๆ แล้ว พร้อมด้วยเพื่อนพรหมจรรย์และอันเตวาสิกของตน ๆ จึ่งปลูกห้องน้อยบ้าง กะท่อมบ้าง ในอารามเก่า ๆ แล้วอาศรัยอยู่จำพรรษาในที่นั้น ๆ

๗๓ ในกาลครั้งเมื่อกรุงศรีอยุธยาพินาศแล้ว มหาโยธาที่เปนแม่ทัพพม่าตั้งชนที่แกล้วกล้าให้เปนใหญ่ในกรุงศรีอยุธยา