เถรตั้งจตุตถสังคายนายครั้งหนึ่ง เมื่อพระพุทธศาสนาล่วง ๔๓๓ ปี พระเจ้าวัฏฏคามินีอภัยในลังกาทวีปชุมนุมพระอรหันต์มากกว่า ๑,๐๐๐ ทำปัญจมสังคายนายยกขึ้นในในลานจารเป็นอักษรลังกา ปีหนึ่งสำเร็จ เมื่อพระพุทธศักราชล่วง ๙๕๖ ปี พระพุทธโฆษณาจารย์ไปแปลธรรมในลังกา แล้วได้อาราธนาพระแก้วมรกฎซึ่งสถิตอยู่เมืองลังกาเข้ามา เรือซัดไปเข้าปากน้ำบันทายมาศ
๏ ศุภมัสดุ พระพุทธศักราช ๓๐๖ ปีกุน สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวกรุงกษัตริย์เมืองตักกะสิลามหานคร ทรงพระนามชื่อ พระยาสักรดำมหาราชาธิราช ทรงอานุภาพมหิทธิฤทธิ์อันล้ำเลิศกว่ากษัตริย์ทั้งหลาย พระองค์เสวยราชสมบัติ พระองค์ออกยังพระที่นั่งเย็นเป็นที่รโหฐานพิมานจตุรมุขเบื้องอุดรทิศ จึงทรงพระดำริด้วยพระพุทธศาสนาเป็นฝ่ายข้างพระพุทธจักนั้นฝ่ายหนึ่ง จึงมีพระราชโองการสั่งแก่อดีตพราหมณ์ปุโรหิตว่า ตั้งแต่วันนี้ไปจนสิ้นพระพุทธศาสนาของพระพุทธเจ้าอนุญาตไว้ ๕๐๐๐ พรรษา ให้ตั้งจุลศักราชไว้สำหรับกรุงกษัตริย์สืบไปเมื่อหน้า จึงให้ตั้ง ณ วันพฤหัสบดี เดือน ๕ แรมค่ำหนึ่ง จุลศักราชปีชวด เอกศก เป็นมหาสงกรานต์ไปแล้ว จึงให้ยกขึ้นเป็นจุลศักราชเดือนปีใหม่ ถ้าแลมหาสงกรานต์ยังมิไป ยังเอาเป็นใหม่ไม่ได้ ด้วยดิถีเดือนนั้นยังไม่ครบ ๓๖๐ วัน พระองค์ให้ตั้งพระราชกำหนดจุลศักราชแล้ว พระองค์สวรรคตในปีนั้น เสวยราชสมบัติ ๗๒ ปี จุลศักราชได้ศก ๑
