ศักราช ๗๓๕ ปีฉลู เบญจศก เสด็จไปเอาเมืองช้ากังราว แลพญาไช้แก้ว พระยากำแหงเจ้าเมือง ออกต่อรบท่าน ท่านได้ตัวพญาไช้แก้วตาย แต่พญากำแหงแลไพร่พลทั้งปวงหนีเข้าเมืองได้ ทัพหลวงก็เสด็จกลับคืนมาพระนคร
ศักราช ๗๓๖ ปีขาล ฉศก สมเด็จพระบรมราชาธิราชเจ้ากับพระมหาเถรธรรมากัลญาณแรกสถาปนาพระศรีรัตนมหาธาตุฝ่ายบุรพทิศหน้าพระบัญชั้นสิงห์สูง ๑๙ วา ยอดนภศูลสูง ๓ วา
ศักราช ๗๓๗ ปีเถาะ สัปตศก เสด็จไปเอาเมืองพิษณุโลก แลได้ตัวขุนสามแก้วเจ้าเมือง กวาดครัวอพยพมาครั้งนั้นเป็นอันมาก
ศักราช ๗๓๘ ปีมะโรง อัฐศก เสด็จไปเอาเมืองช้ากังราวได้ พญากำแหงแลท้าวผากองคิดกันว่า จะยอทัพหลวง ทำมิได้ ท้าวผากองเลิกทัพหนี เสด็จยกทัพหลวงตามตีทัพท้าวผากองแตก ได้ท้าวพญาเสนาขุนหมื่นครั้งนั้นมาก แล้วทัพหลวงเสด็จกลับคืน
ศักราช ๗๔๐ ปีมะเมีย สัมเรทธิศก ไปเอาเมืองช้ากังราวเล่า ครั้งนั้น มหาธรรมราชาออกมาถวายบังคม
ศักราช ๗๔๒ ปีวอก โทศก[1] เสด็จไปเอาเมืองเชียงใหม่ แลให้เข้าปล้นเมืองนครลำปางมิได้ จึงแต่งหนังสือให้เข้าไปแก่หมื่นนครให้เจ้าเมืองนครลำปางออกมาถวายบังคม แลทัพหลวงเสด็จกลับคืน
ศักราช ๗๔๔[2] ปีจอ จัตวาศก สมเด็จบรมราชาธิราช
