ธรรมราชาธิราชเจ้าเมืองพิษณุโลกเสด็จสวรรคต แลเมืองเหนือทั้งปวงเป็นจุลาจล จึงเสด็จขึ้นไปถึงเมืองพระบาง พญาบาลเมือง พญาราม ออกมาถวายบังคม พระเจ้าอยู่หัวก็เสด็จกลับยังพระนคร แล้วจึงให้สมเด็จพระเจ้าลูกเธอเจ้าอ้ายพญากินเมืองสุพรรณบุรี เจ้าญี่พญากินเมืองแพรกศรีราชา เจ้าสามพญากินเมืองชัยนาท
ศักราช ๗๘๐ ปีจอ สัมเรทธิศก[1] สมเด็จพระอินทราชาเสด็จสวรรคต อยู่ในราชสมบัติ ๑๕ ปี เจ้าอ้ายพญา เจ้าญี่พญา ยกเข้ามาชิงกันจะเอาราชสมบัติ เจ้าอ้ายพญามาตั้งตำบลป่ามะพร้าวที่วัดพลับพลาชัย เจ้าญี่พญมาตั้ง ณ วัดไชยภูมิ จะเข้าทางตลาดเจ้าพรหม ช้างต้นมาปะทะกันเข้าที่เชิงตะพานป่าถ่าน ทั้งสองพระองค์ทรงพระแสงของ้าวต้องพระสอขาดพร้อมกันทั้งสองพระองค์
มุขมนตรีออกไปเฝ้าเจ้าสามพญาทูลการซึ่งพระเชษฐาธิราชขาดคอช้างทั้งสองพระองค์ แล้วเชิญเสด็จเข้ามาในพระนครเสวยราชสมบัติ ทรงพระนามชื่อ สมเด็จพระบรมราชาธิราชเจ้า ท่านจึงให้ขุดเอาพระศพเจ้าอ้ายพญา เจ้าญี่พญา ไปถวายพระเพลิง[2] "ที่ถวายพระเพลิงนั้น ให้สถาปนาพระมหาสถูปและพระวิหารเป็นพระอาราม แล้วให้นามชื่อว่า วัดราชบูรณะ ที่เจ้าอ้ายพระยา เจ้ายี่พระยา ชนช้างกันถึง
