สีลยังพระที่นั่งมังคลาภิเสก, เพลา 10 ทุ่ม ทอดพระเนตรไปโดยฝ่ายทิสบูรพ, เห็นพระสาริริกบรมธาตุปาติหารย์, เรียกปลัดวังไห้เอาพระราชยานซงสเด็ดออกไป, ไห้กรุยปักขึ้นไว้ สถาปนาพระมหาธาตุนั้นสูง 19 วา ยอดนพสูนย์สูงสามวา, แล้วขนานนามไห้ชื่อ วัดมหาธาตุ, และไห้ทำพระราชพิธีประเวสพระนครและเฉลิมพระราชมนเทียร. ขนะนั้น พระยากัมพูชายกเข้ามาถึงเมืองชลบุรี, กวาดครัวอพยพหญิงชายไนเมืองชลบุรีและเมืองจันทุบรี, คนประมานหกพันเจ็ดพัน กลับไปเมืองกัมพูชาธิบดี. สมเด็ดพระพุทธเจ้าหยู่หัวไห้พระยาไชยนรงค์เปนทัพหน้า, ยกไปถึงสพานแยก. ชาวกัมพูชาออกมาตีทัพพระยาไชยนรงค์, ได้รบพุ่งกันเปนสามาถ, พระยากัมพูชาก็แตกฉาน. พระเจ้าหยู่หัวไห้ตั้งค่ายประจำทัพหยู่สามวัน, แล้วยกเข้าตีแตกฉาน เข้าเมืองได้ พระยากัมพูชาลงเรือหนี. พระเจ้าหยู่หัวลงจากช้าง ไห้ยิงปืนนกสับลงไปต้องหม้อดินเปนเพลิงลุกขึ้น. พระยากัมพูชาหนีไปรอด. จับได้แต่พระยาอุปราช บุตรพระยากัมพูชา. ไห้พระยาไชยนรงค์หยู่เมืองกัมพูชา ไว้คนห้าพัน, พระเจ้าหยู่หัวสเด็ดคืนพระนครสรีอยุธยา. ครั้นหยู่มา ยวนยกมารบ, ถ้ามาน้อย ชาวกัมพูชาเปนไจรบ, ถ้ามามาก ก็เรรวนไป. พระยาไชยนรงค์บอกหนังสือมากราบทูน. สมเด็ดพระเจ้าหยู่หัวไห้มีหนังสือตอบไป, ไห้กวาดครัวอพยพยกมาถึงพระนครแล้ว, ไห้ทำพระราชพิธีประเวสพระนคร, แล้วปูนบำเหน็ดรางวันนายทัพนายกอง.
