 | แม่แบบ {{หัวสลับ 2}} ถูกยกเลิกแล้ว กรุณาใช้แม่แบบ {{หัวสลับ}} ทดแทน |
เข็ญใจคนหนึ่ง, เปนปมเปาทั่วทั้งร่างกาย, คนทั้งหลายร้องเรียกชื่อว่า นายแสนปม, ๆ นั้นทำไร่ปลูกพริกมเขืออยู่ที่ใกล้ฝั่งแม่น้ำใต้เมืองไตรยตรึงษลงไปทางวันหนึ่ง, เก็บผลพริกมเขือขายเลี้ยงชีวิตร์. แลมเขือต้นหนึ่งนั้นอยู่ใกล้ห้างที่อาไศรย. นายแสนปมไปถ่ายปัสสาวะลงที่ริมต้นนั้นเปนนิจ, มเขือนั้นออกผล, ผลหนึ่งใหญ่กว่ามเขือทั้งปวง. เหตุ์ทราบไปด้วยรศแห่งมูตร์, อันเจือไปด้วยสัมภวะราค. พอพระราชธิดาพระยาไตรยตรึงษ์อยากเสวยผลมเขือ, จึ่งใช้สาวใช้ไปเที่ยวซื้อ. ก็ได้ผลมเขือใหญ่นั้นมาเสวย, นางก็ทรงพระครรภ์. ทราบถึงพระราชบิดาตรัสไต่ถาม, ก็ไม่ได้ความว่า คบหาสมัคสังวาศกับด้วยบุรุษผู้ใด จนพระครรภ์แก่กำหนดทศมาศ ก็ประสูตร์พระราชกุมารบริบูรณ์ด้วยบุญธัญลักษณ. พระญาติวงษ์ทั้งหลายบำรุงเลี้ยงพระราชกุมาร, จนทรงพระเจริญขึ้น พระชนม์ได้ ๓ ขวบ. สมเด็จพระไอยการทรงพระราชดำริห์จะทดลองเสี่ยงทายแสวงหาบิดาพระราชกุมาร, จึ่งให้ตีกลองป่าวร้องแต่บันดาชายชาวเมือง, ให้เข้ามาประชุมในน่าพระลานให้สิ้น, ให้ถือขนมแลผลไม้สิ่งใดสิ่งหนึ่งมาจงถ้วนทุกคน. แล้วจึ่งทรงพระสัตยาธิฐานว่า, ถ้าบุรุษผู้ใดเปนบิดาของกุมารนี้, ขอให้กุมารจงรับเอาสิ่งของในมือแห่งบุรุษผู้นั้น, มาบริโภคให้เห็นประจักษ์เถิด. แล้วให้นางนมอู้มพระราชกุมารออกไปสู่ที่ประชุมชนในพระลาน. ฝ่ายนายแสนปมนั้น, ได้แต่ก้อนเข้าเย็นถือก้อนหนึ่ง พระราชกุมารก็วิ่งเข้ากอดฅอนายแสนปม, แล้วรับเอาก้อนเข้าเย็นมาเสวย. คนทั้งปวงเห็นก็พิศวงชวนกันกล่าวติเตียนต่าง ๆ, พระเจ้าไตรยตรึงษ์ก็ลอายพระไทยได้ความอัปยศ. จึ่งประทานพระราชธิดากับทั้งพระ
