ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:พงศาวดาร - ศธ (๑) - ๒๔๔๔.pdf/37

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
พระราชพงษาวดารพิสดาร เล่ม ๑

อริยมุนี, กับพระสงฆ์อันดับสิบสองรูป, ส่งออกไปลังกากับด้วยทูตอันมานั้น. แลสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวได้ช้างเผือกพังช้างหนึ่ง, ให้นาม พระวิเชียรหัสดินทร์. อยู่มา พระมหาอุปราชลอบลักสมัคสังวาส, กับเจ้าฟ้าสังวาล, เจ้าฟ้านีมในพระราชวัง. ดำรัสให้ลงพระราชอาญาเฆี่ยนพระมหาอุปราชจนสิ้นพระชนม์ในโทษ. แล้วตั้งเจ้าฟ้ากรมขุนพรพินิตเปนพระมหาอุปราช. แผ่นดินกรมขุนพรพินิต, แล้วถวายแก่กรมขุนอนุรักษมนตรี

ลุศักราช ๑๑๒๐ ปีขาล สัมฤทธิศก, สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเสด็จสวรรคต, พระชนม์ได้ ๗๔ พรรษา, อยู่ในราชสมบัติยี่สิบหกปี. จึ่งพระมหาอุปราช คือ กรมขุนพรพินิต ได้เสวยราชสมบัติ, แล้วคิดกับกรมขุนอนุรักษมนตรีพระเชษฐาธิราช, จับกรมหมื่นจิตรสุนทร, กรมหมื่นสุนทรเทพ, กรมหมื่นเสพภักดี, ทั้งสามกรมให้สำเร็จโทษเสีย. แลพระเจ้าอยู่หัวอยู่ในราชสมบัติประมาณสิบวัน. จึ่งถวายสมบัติแก่กรมขุนอนุรักษมนตรีพระเชษฐาธิราช, ทูลลาออกทรงผนวชอยู่ณวัดประดู่. จึ่งกรมขุนอนุรักษมนตรีได้เสวยราชสมบัติ, ทรงพระนาม พระเจ้าที่นั่งสุริยามรินทร์

ลุศักราช ๑๑๒๒ ปีมโรง โทศก, พระเจ้าอังวะชื่อ มังลอง ยกกองทัพพม่ารามัญมาตีพระนครไม่ได้ เลิกทัพกลับไปถึงพิราไลยในกลางทาง.