เกิดแสงสว่างเปนกลางวันอันเสียประโยชน์การหาเลี้ยงชีพของตน จึงคบคิดกันจะฆ่าชองติแคลโดยคิดอ่านให้ไก่ชนตัวหนึ่งไปตีชองติแคลเสียให้ตาย ในขณะเมื่อประชุมกันอยู่นั้น พอได้ยินเสียงชองติแคลขัน แสงอรุณแลดวงพระอาทิตย์ก็ขึ้นมา พวกสัตว์กลางคืนต่างก็ต้องแยกไป แลชองติแคลกับนางไก่ฟ้าก็ออกมา ตอนที่ ๓ ไก่ต๊อกตัวหนึ่งมีการประชุมแอตโฮมในสวนโรงนา ในเวลาประชุมนั้น ชองติแคลกับไก่ชนเกิดตีกันขึ้น ชองติแคลเกือบจะตาย แต่บังเอิญลงปลายชนะไก่ชน ในขณะนั้น มีเงาเหยี่ยวบินร่อนมา พวกไก่ทั้งหลายพากันกลัวเหยี่ยว วิ่งเข้าอาไศรยอยู่ในซุ้มปีกชองติแคล ๆ ขันท้าเหยี่ยวหากลัวไม่ ถึงตอนที่ ๔ เปนเวลากลางคืน ชองติแคลพานางไก่ฟ้าออกไปเที่ยวอยู่ในป่า นางไก่ฟ้ามีความริศยาว่า ชองติแคลไปหลงในธุระที่จะเรียกแสงสว่าง จึงทำกลอุบายให้ชองติแคลหลงนอนหลับอยู่จนพระอาทิตย์ขึ้น แล้วจึงบอกชองติแคลให้เห็นว่า ไปหลงเชื่อว่า ตัวมีฤทธิ์เรียกพระอาทิตย์ได้นั้นเปล่า ๆ ชองติแคลโกรธจึงทิ้งนางไก่ฟ้าเสียกลับไปอยู่ที่สวนโรงนาตามเดิม ส่วนนางไก่ฟ้าถูกทิ้งไม่ช้าก็ติดแร้วของพราน ถูกจับไปปล่อยไว้ในโรงนา จึงละพยศยอมอยู่ในความปกครองของชองติแคลต่อไป เนื้อเรื่องลครชองติแคลที่ปรากฏในหนังสืออิลลัสเตรเตดลอน⟨ดอน⟩นิวส์เปนดังนี้
เรื่องภักตร หม่อมลครของกรมหมื่นนราธิปประพันธ์พงษ์ที่หนีไปนั้น ได้ความตามหนังสือกระทรวงนครบาลกราบบังคมทูลเมื่อวันที่ ๒๔ พฤศจิกายน ร,ศ ๑๒๘ ฉบับหนึ่ง เมื่อวันที่ ๒๙ พฤศจิกายน ร,ศ ๑๒๘ ฉบับหนึ่ง เมื่อวันที่ ๑ ธันวาคม ร,ศ ๑๒๘ ฉบับ ๑
