หน้า:พรบ คณะสงฆ์ ๑๒๑ (๑).pdf/2

เล่ม ๑๙ น่า ๒๑๔

วันที่ ๒๙ มิถุนายน ๑๒๑

ราชกิจจานุเบกษา

---

ตราพระบรมราชโองการ พระราชบัญญัติ ลักษณปกครองคณะสงฆ์ มีพระบรมราชโองการในพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาจุฬาลงกรณ์ พระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ดำรัสเหนือเกล้าฯ ให้ประกาศจงทราบทั่วกันว่า ทุกวันนี้ การปกครองข้างฝ่ายพระราชอาณาจักรก็ได้ทรงพระราชดำริห์แก้ไขและจัดตั้งแบบแผนการปกครองให้เรียบร้อยเจริญดีขึ้นกว่าแต่ก่อนเปนหลายประการแล้ว แต่ฝ่ายพระพุทธจักรนั้น การปกครองสงฆมณฑลย่อมเปนการสำคัญทั้งในประโยชน์แห่งพระสาสนาและในประโยชน์ความเจริญของพระราชอาณาจักรด้วย ถ้าการปกครองสงฆมณฑลเปนไปตามแบบแผนอันเรียบร้อย พระสาสนาก็จะรุ่งเรืองถาวร และจะชักนำประชาชนทั้งหลายให้เลื่อมไสศรัทธาในพระพุทธสาสโนวาท ประพฤติสัมมาปฏิบัติ และร่ำเรียนวิชาคุณในสงฆสำนักยิ่งขึ้นเปนอันมาก มีพระราชประสงค์จะทรงทำนุบำรุงสงฆมณฑลให้เจริญคุณสมบัติมั่นคง

สืบไปในพระสาสนา จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ตราพระราชบัญญัติไว้สืบไปดังนี้ว่า หมวดที่ ๑ ว่าด้วยนามและกำหนดใช้พระราชบัญญัติ มาตรา ๑ พระราชบัญญัตินี้ ให้มีนามว่า พระราชบัญญัติลักษณปกครองคณะสงฆ์ รัตนโกสินทรศก ๑๒๑ และพระราชบัญญัตินี้จะโปรดให้ใช้ในมณฑลใดเมื่อใด จะได้ประกาศในหนังสือพิมพ์ราชกิจจานุเบกษาเปนสำคัญ มาตรา ๒ ตั้งแต่วันที่ใช้พระราชบัญญัตินี้ในที่ใด ให้ยกเลิกบรรดากฎหมายแบบแผนประเพณีที่ขัดขวางต่อพระราชบัญญัตินี้ มิให้ใช้ในที่นั้นสืบไป หมวดที่ ๒ ว่าด้วยคณะใหญ่ มาตรา ๓ พระราชบัญญัตินี้ไม่เกี่ยวด้วยนิกายสงฆ์ กิจและลัทธิฉะเพาะในนิกายนั้น ๆ ซึ่งเจ้าคณะหรือสังฆนายกในนิกายนั้นได้เคยมีอำนาจว่ากล่าวบังคับมาแต่ก่อนประการใด ก็ให้คงเปนไปตามเคยทุกประการ แต่การปกครองอันเปนสามัญทั่วไปในนิกายทั้งปวง ให้เปนไปตามพระราชบัญญัตินี้ มาตรา ๔ สมเด็จเจ้าคณะใหญ่ทั้ง ๔ ตำแหน่ง คือ เจ้าคณะใหญ่คณะเหนือ ๑ เจ้าคณะใหญ่คณะใต้ ๑ เจ้าคณะใหญ่คณะธรรมยุติกา ๑ เจ้าคณะใหญ่คณะกลาง ๑ ทั้งพระราชาคณะเจ้าคณะรอง คณะเหนือ