มีพระบรมราชโองการในพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาจุฬาลงกรณ์ พระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ดำรัสเหนือเกล้าฯ ให้ประกาศให้ทราบทั่วกันว่า ได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ตราพระราชบัญญัติเพิ่มเติมพระราชบัญญัติวิธีพิจารณาความอาญาได้ ดังต่อไปนี้ มาตรา ๑ ห้ามไม่ให้ศาลใดศาลหนึ่งออกหมายจับ เว้นไว้แต่จะได้เรียกตัวโจทย์ฤๅตัวผู้ขอหมายมาซักไซ้ไล่เลียงสาบาลเล่าเรื่อง แลถ้ายงไร ให้มีพยานให้การประกอบคำด้วยเปนดี แต่ถ้าอัยการก็ดี ฤๅเจ้า |
พนักงานเจ้าน่าที่จะขอหมายจับแล้ว ไม่จำเปนต้องสาบาลให้การ ให้บอกเหตุพอสั้น ๆ ก็ใช้ได้
มาตรา ๒ ห้ามไม่ให้ศาลรับฟ้องราษฎรเรียกข้าราชการเปนจำเลยในความอาญามีข้อหาในเรื่องที่เกี่ยวกับน่าที่ราชการ เว้นไว้แต่โจทย์จะได้นำพยานมาสืบบ้างแล้วพอเห็นได้ว่า จำเลยพิรุธ จึ่งค่อยให้ออกหมายไปถึงจำเลยผู้นั้น แลถึงผู้บังคับเจ้าพนักงานผู้นั้นให้ทราบไว้อีกฉบับหนึ่ง แลหมายที่จะออกนั้น ให้เปนหมายเรียก เมื่อเรียกไม่มาแล้ว จึ่งค่อยให้ออกหมายจับ มาตรา ๓ ในมณฑลกรุงเทพฯ ให้ผู้ว่าราชการเมือง อธิบดี รองอธิบดี เจ้ากรม ปลัดกรม กองตระเวร แลในหัวเมืองนอกจากมณฑลกรุงเทพฯ ให้ผู้ว่าราชการเมือง นายอำเภอ มีอำนาจออกหมายจับส่งศาล แลออกหมายค้นบ้านเรือน แลออกหมายเรียกพยานได้ เหมือนอย่างผู้พิพากษาศาลโปริสภา ถ้าอธิบดี รองอธิบดี เจ้ากรม ปลัดกรม ผู้ว่าราชการเมือง นายอำเภอ ไปเอง จะจับจะค้นได้โดยไม่ต้องมีหมาย มาตรา ๔ ห้ามไม่ให้ผู้พิพากษาออกหมายค้นวังพระบรมวงษานุวงษ์ตั้งแต่ชั้นหม่อมเจ้าขึ้นไป เว้นไว้แต่ได้รับพระราชทานพระบรมราชนุญาต ประกาศมาณวันที่ ๒๙ เมษายน รัตนโกสินทรศก ๑๒๐ เปนวันที่ ๑๑๘๕๗ ในรัชกาลปัตยุบันนี้ |
|||||||||||||||||||||||||||
หน้า:พรบ เพิ่มเติม วิอ ๑๒๐.pdf/1
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
เล่ม ๑๘ น่า ๕๘
วันที่ ๕ พฤษภาคม ๑๒๐
ราชกิจจานุเบกษา
