หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
วันที่ ๒๐ ธันวาคม ๒๔๕๗
เล่ม ๓๑ น่า ๔๖๖
ราชกิจจานุเบกษา
(๑) เรื่องของหนังสือปาฐะกะถา | |
(๒) ศุภมาศวันเดือนปีของหนังสือปาฐะกะถา หรือภาคต้นของหนังสือนั้น | |
(๓) ชื่อแลที่สำนักอาศรัยของผู้แสดงปาฐะกะถา | |
(๔) ชื่อแลที่สำนักอาศรัยของผู้เปนเจ้าของกรรมสิทธิ์ | |
มาตรา ๑๐ | การเก็บรวบรวมข้อความต่าง ๆ ก็อาจจะพึงเปนเหตุให้มีกรรมสิทธิ์ได้ เมื่อได้มีผู้เก็บรวบรวมเรื่องราวต่าง ๆ ที่ใคร ๆ จะเก็บได้นั้นมารวมเข้าเปนเล่มแล้ว ผู้เก็บรวบรวมเรื่องทีหลังจะลอกคัดเรื่องราวจากหนังสือเล่มนั้นไม่ได้ จะทำได้ก็ต้องเปนการดำเนิรเค้าความในเรื่องที่ตนได้เก็บมาเอง |
มาตรา ๑๑ | หนังสือที่ออกเปนกำหนดเวลา ซึ่งรวมทั้งหนังสือพิมพ์ หนังสือวินิจฉัยข้อความของหนังสือต่าง ๆ หนังสืออ่านเล่นที่ออกเปนครั้งคราว หนังสืออธิบายข้อความในวิชาการต่าง ๆ หรือหนังสือที่ออกเปนลำดับกันไปนั้น เมื่อได้นำมาจดฐเบียรแล้ว ก็ให้มีกรรมสิทธิ์ได้ |
มาตรา ๑๒ | การจดฐเบียรตามความในมาตรา ๑๐ แลมาตรา ๑๑ นั้น ให้จดข้อความโดยพิศดาร ดังต่อไปนี้ |