หน้า:พระกวีนิพนธ์ฯ - ดำรงราชานุภาพ - ๒๔๘๗.pdf/17

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
10
 อย่าเอื้อมยงยุทธด้วย ทรงศักดิ
กูจักฆ่าขุนยักษ์ จ่งม้วย
พลันขึ้นฉัตรชัยขวัก ไขว่ไล่ มารแฮ
แสดงเดชต่อเดชด้วย เดชท้าวทศเศียร ฯ
 ขุนราพณ์รณฤทธิ์ต้าน ขุนกระบิล
แขนสิบเก้ากอดยุพิน กลุ่มกลุ้ม
กรเดียวรับอรินทร์ ป้องปิด
ลิงบุกรุกรบรุ้ม ราพณ์ร้าราถอย ฯ
 รวิวรบุตรน้าว เหนี่ยวฉัตร
ฉัตรบ่ทานฤทธิ์ตระบัด หักร้า
ราพณ์ร่วงหรุบหรุบพลัด แพลงพลาด
พลันจรัสสูรย์จ้า แจ่มพื้นเมทนี ฯ
 ขุนกระบิลโถมถีบท้าว ทศพักตร์
ถนัดอุราราพณ์อัก อกเอี้ยว
น้าวฉุดกระชากชัก ชฎาติด ไปแฮ
เชิดชฎาแยกเขี้ยว ยักคิ้วหลอกอสูร ฯ