หน้า:พระกวีนิพนธ์ฯ - ดำรงราชานุภาพ - ๒๔๘๗.pdf/21

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
14
 ต่างประณตนอบเกล้า กราบทูล
ข้าแต่นเรนทร์สูรย์ ผ่านหล้า
คัมภีร์บ่แจ้งมูล เหตุดุจ นี้เลย
แต่ลิขิตคดีช้า เนิ่นโน้นมีปาน ฯ
 ปางบรรพ์ธรรมิกเจ้า จอมสา กลเฮย
กับพระไตรอนุชา เพริศแพร้ว
ลองฤทธิ์ราชสรา วุธผาด แผลงแฮ
ถวายพระทูลกระหม่อมแก้ว ที่คล้อยคืนสวรรค์ ฯ
 สรเทือนสรทกฟ้า ดินดาล
เหตุก็พอปูนปาน เปรียบได้
ชรอยผู้รุ่งฤทธิ์ชาญ เชิงศาสตร์
ลองวราวุธใกล้ เขตร์แคว้นแดนนคร ฯ
 ผิว์ผู้เรืองฤทธิ์นี้ ใจตรง อยู่ฤๅ
คงบ่ขัดพระประสงค์ ท่านได้
ผิว์คิดขบถคง แข็งแช่ง คำนา
หักก่อนดีกว่าให้ แก่แกล้ามาผจญ ฯ