หน้า:พระกวีนิพนธ์ฯ - ดำรงราชานุภาพ - ๒๔๘๗.pdf/36

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
29
ทรงพระนิพนธ์(ต้นฉบับตรงนี้อ่านไม่ออก)รับโรงเลี้ยงเด็กของพระอรรคชายาเธอ
เมื่อ ร.ศ. 109 พ.ศ. 2433

บทเอยบทดอกสร้อย ใช่แต่งให้เด็กน้อยเจ้าสรวลเส จงร้องเล่นเป็นเพลงผ่อนฮาเฮ แทนลำนำลิเกที่จำมา อันลิเกลามกตลกเล่น รำเต้นสิ้นอายขายหน้า ไม่ควรจะจดจำเป็นตำรา มันจะพาเสียคนป่นปี้เอย ฯ

ตั้งเอ๋ยตั้งไข่ จะตั้งไยไข่กลมก็ล้มสิ้น ถึงว่าไข่ล้มจะต้มกิน ถ้าตกดินเสียก็อดหมดฝีมือ ตั้งใจเรานี้จะดีกว่า อุตส่าห์อ่านเขียนเรียนหนังสือ ทั้งวิชาสารพัตรเพียรหัดปรือ อย่าดึงดื้อตั้งไข่ร่ำไรเอย ฯ