หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
64
ใส่กลิ่นหอมฟุ้งสองฟากทาง
นุ่งลายห่มสีไม่มีเศร้า
ผัดหน้าจับเขม่าเหมือนชาวล่าง
คนหนึ่งรุ่นสาวขาวสำอาง
ดูคล้ายนางคืนนี้เป็นนวลจันทร์
ครั้นเข้าใกล้แลเขม้นเป็นแต่แม้น
ไม่อ้อนแอ้นเหมือนนางที่ในฝัน
ทั้งนมคล้อยหน่อยนึงจึงผิดกัน
นอกจากนั้นตะละอย่างต่างต่างไป
นางนิมิตติดใจมิได้ลืม
ยิ่งป่วนปลื้มถึงฝันให้หวั่นไหว
สู้เดินเมินหน้าไม่อาลัย
ล่วงตลาดเข้าไปในจวนพลัน ฯ
พระพิจิตรนั่งเล่นอยู่หอขวาง
เห็นคนเดินมาสล้างก็นึกหวั่น
เอ๊ะข้าหลวงมาทำไมหลายคนครัน
ที่เดินหน้ามานั่นดังพระยา
