หน้า:พระกวีนิพนธ์ฯ - ดำรงราชานุภาพ - ๒๔๘๗.pdf/8

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
คำนำ

ตามธรรมดาเสด็จพ่อไม่ได้ทรงแต่งบทกลอนเล่นอยู่เสมอ นอกจากมีเหตุจำเป็นให้ทรงแต่ง และเมื่อทรงแต่งประทานไปแล้ว ก็ไม่ได้เก็บต้นฉบับรวบรวมไว้อย่างหนังสืออื่น ๆ ฉันจึงมิได้นึกถึงเรื่องบทกลอนที่ท่านทรงไว้เท่าใดนั้น จนถึง พ.ศ. 2465 สมเด็จเจ้าฟ้ากรมหลวงศรีรัตนโกสินทร์ ผู้ทรงเป็นพระราชธิดาและราชเลขานุการิณีของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชชกาลที่ 5 สิ้นพระชนม์ลง และในเวลาที่รื้อเก็บหนังสือส่วนพระองค์ หญิงมารยาตร์ น้องสาวฉันซึ่งอยู่ในพระสำนักนั้น ได้พบฉันท์ที่เสด็จพ่อทรงแต่งทูลเกล้าฯ ถวายไว้แต่ใน ร.ศ. 112 (พ.ศ. 2436) เธอจึงขอคัดลอกนำมาให้ฉันดู เมื่ออ่านแล้วรู้สึกว่า จับใจ ฉันจึงนำไปถวายเสด็จพ่อทอดพระเนตร์ ท่านทรงร้องว่า "อ้อ ยังอยู่หรือ? พ่อนึกว่าสูญ