หน้า:พระราชบัญญัติตั้งศาลรับสั่งฯ สำหรับชำระคนในบังคับสยามที่ฯ ทุ่งเชียงคำฯ ร.ศ. ๑๑๒.pdf/2

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๕๐๐
เล่ม ๑๐
ราชกิจจานุเบกษา

ได้ทรงพระราชคำนึงถึงความข้อ ๓ ในหนังสือสัญญาคอนเวนชันที่ได้ทำกันไว้ในระหว่างอรรคราชทูตผู้มีอำนาจเต็มฝ่ายสยามกับฝ่ายฝรั่งเศสเมื่อวันที่ ๓ ตุลาคม รัตนโกสินทร์ ๑๑๒ นั้นแล้ว

ด้วยคนในบังคับสยามบางคนต้องหาว่า กระทำความร้ายผิดกฎหมายต่อคนในบังคับฝรั่งเศสแห่งหนึ่งที่ทุ่งเชียงคำเมื่อวันที่ ๒๒ กันยายน รัตนโกสินทร์ ๑๑๐ อีกแห่งหนึ่งที่แก่งเจ๊กเมืองคำมวญเมื่อวันที่ ๓ มิถุนายน รัตนโกสินทร์ ๑๑๒ นั้น

แลมีพระบรมราชประสงค์ว่า จะให้ได้กระทำตามความที่ได้สัญญาไว้ในฝ่ายไทยให้สำเร็จโดยเต็มโดยตรงทั้งสิ้น แลถ้าความร้ายผิดกฎหมายอย่างหนึ่งอย่างใด เมื่อพิจารณาเสร็จแล้วจะได้ความมีหลักฐานว่า คนในบังคับสยามผู้หนึ่งผู้ใดได้กระทำแล้ว ก็ให้มีโทษตามโทษานุโทษฉนี้

จึ่งทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ตราพระราชบัญญัติไว้ดังต่อไปนี้ คือ

ส่วนที่ ๑ ว่าด้วยตั้งศาล

ข้อ  ว่าให้ตั้งศาลรับสั่งพิเศษคราวหนึ่งขึ้น มีอธิบดีผู้พิพากษาใหญ่ผู้หนึ่ง กับผู้พิพากษารอง ๖ นาย พร้อมกันชำระตัดสินความตามกฎหมายแลตามความจริง เพื่อสำหรับพิจารณาคนในบังคับสยามผู้ต้องหาว่า กระทำความร้ายผิดกฎหมายต่อคนในบังคับฝรั่งเศสในกาลแลเทศอันได้กล่าวมาแล้วข้างต้นนั้น ศาลนี้ให้เรียกว่า ศาลรับสั่งพิเศษสำหรับชำระความที่เกิดขึ้นที่ทุ่งเชียงคำแลแก่งเจ๊กเมืองคำมวญ

ข้อ  ผู้ที่มีนามต่อไปนี้ให้เปนอธิบดีผู้พิพากษาใหญ่แลผู้พิพากษารองโดยลำดับกันในศาลอันกล่าวมาแล้วนั้น ดังนี้

พระเจ้าน้องยาเธอ กรมหลวงพิชิตปรีชากร อธิบดีผู้พิพากษา
พระยาสีหราชเดโชไชย ผู้พิพากษารอง
พระยาอภัยรณฤทธิ์ ผู้พิพากษารอง
พระยาเทเวศรวงษวิวัฒน์ ผู้พิพากษารอง
พระยาธรรมสารนิติ ผู้พิพากษารอง
พระยาธรรมสารเนตติ์ ผู้พิพากษารอง
พระยาฤทธิรงค์รณเฉท ผู้พิพากษารอง

ข้อ  ผู้มีนามต่อไปนี้ให้เป็นผู้กระทำการในศาลอันกล่าวมาแล้วในตำแหน่งทนายแผ่นดิน คือ หลวงสุนทรโกษา กับนายหัสบำเรอหุ้มแพร

ข้อ  บรรดาผู้ที่ได้รับตำแหน่งตามความข้อ ๒ แลข้อ ๓ แห่งพระราชบัญญัตินี้ให้กระทำการตลอดเวลาที่จำเปนจะต้องพิจารณาแลตัดสินคดีความทั้งหลายที่ว่ามาในข้อ ๑ นั้นจนแล้วเสร็จ แต่เพื่อจะป้องกันเหตุป่วยไข้อันตรายด้วยประการใด ๆ ซึ่งผู้พิพากษาจะไม่สามารถมากระทำการให้เต็มน่าที่ได้จนตลอดเวลาตัดสินแล้ว ให้ผู้แทนเสนาบดีว่าการยุติธรรมมีอำนาจจัดสรรเอาผู้อื่นในพวกอธิบดีผู้พิพากษาฤๅผู้พิพากษารองในศาลทั้ง ๗ ที่สนามสถิตยุติธรรมณกรุงเทพฯ นี้ ๒ นาย ๓ นายไปนั่งฟังความให้รู้เรื่องตลอด สำหรับที่จะ