หน้า:พระราชพงษาวดารฯ ฉบับหลวงประเสริฐฯ - ๒๔๕๐.pdf/11

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้ตรวจสอบแล้ว

เถิงศักราช ๘๖๕ กุญศก วัน ๑๑ ฯ  ค่ำ ฉลองพระพุทธเจ้าพระศรีสรรเพชร์ คณนาพระพุทธเจ้านั้นแต่พระบาทเถิงยอดพระรัศมีนั้นสูงได้ ๘ วา พระภักตรนั้นยาวได้ ๔ ศอก กว้างพระภักตรนั้น ๓ ศอก แลพระอุระนั้นกว้าง ๑๑ ศอก แลทองหล่อพระพุทธเจ้านั้นหนัก ๕ หมื่น ๓ พันชั่ง ทองคำหุ้มนั้นหนักสองร้อยแปดสิบหกชั่ง ข้างน่านั้นทองเนื้อ ๗ น้ำสองขา ข้างหลังนั้นทองเนื้อ ๖ น้ำสองขา.

ศักราช ๘๗๗ กุญศก วัน ๑๕ ฯ  ๑๑ ค่ำ เพลารุ่งแล้ว ๘ ชั้น ๓ ฤกษ ๙ ฤกษ์ สมเด็จพระรามาธิบดีเสด็จไปเมืองน(คร)ลำ(ภาง ได้)เมือง.

ศักราช ๘๘๐ ขาลศก ครั้งสมเด็จพระรามาธิบดีสร้างพระศรีสรรเพชร์ เสวยราชสมบัติ แรกตำราพิไชยสงคราม แลแรก(ทำสารบาญ)ชีพระราชสำฤทธิทุกเมือง.

ศักราช ๘๘๖ วอกศก (ครั้ง)นั้น เห็น(งา)ช้างต้นเจ้าพระญาปราบแตกข้างขวายาวไป อนึ่ง ในเดือน(นั้น มีผู้ทอดบัตร)สนเท่ห์ (ครั้งนั้น ให้)ฆ่าขุนนางเสียมาก.

ศักราช ๘๘๗ (ระกาศก ... ... ...)สิ้นทั้งปวง อนึ่ง แผ่นดินไหวทุกเมืองแล้วแลเกิดอุบาทว์เปนหลายประการ ครั้นรุ่งปีขึ้นศักราช ๘๘๘ จอศก (เข้าสารแพง)เปน ๓ ทนานต่อเฟื้องเบี้ยแปดร้อย เกียนหนึ่งเปนเงินชั่งหกตำลึง ครั้งนั้น ประดิษฐานสมเด็จหน่อพุทธางกูรเจ้าในที่อุปราช แลให้เสด็จขึ้นไปครองเมืองพิศณุโลก.

ศักราช ๘๙๑ ฉลูศก เห็นอากาศนิมิตร์เปนอินท์ธนูแต่ทิศหรดีผ่านอากาศมาทิศพายัพมีพรรณขาว วัน ๑๒ ค่ำ