ศักราช ๙๔๒ มโรงศก รื้อกำแพงกรุงพระนครออกไปตั้งเถิงริมแม่น้ำ.
ศักราช ๙๔๓ มะเสงศก ญาณประเชียรเรียนสาตราคม แลคิดเปนขบถ คนทั้งปวงสมัคเข้าด้วยมาก แลยกมาจากเมืองลพบูรี แลยืนช้างอยู่ตำบลหัวตรี แลบรเทศคนหนึ่งอยู่ในเมืองนั้นยิงปืนออกไปต้องญาณประเชียรตายกับฅอช้าง แลในปีนั้น มีหนังสือมาแต่เมืองหงษาว่า ปีมะเสง ตรีนิศกนี้ อธิกมาศมิได้ ฝ่ายกรุงพระนครศรีอยุทธยานี้มีอธิกมาศ อนึ่ง ในวัน ๗ ๙ฯ ๒ ค่ำ รู้ข่าวมาว่า พระหงษานฤพาน อนึ่ง ในเดือน ๓ นั้น พระญาละแวกยกพลมาเมืองเพ็ชรบูรี ครั้งนั้น เสียเมืองเพ็ชรบูรีแก่พระญาละแวก.
ศักราช ๙๔๔ มะเมียศก พระญาละแวกแต่งทัพให้มาจับคนปลายด่านตวันออก.
ศักราช ๙๔๕ มะแมศก ครั้งนั้น เกิดเพลิงไหม้แต่จวนกลาโหม แลเพลิงนั้นลามไปเถิงในพระราชวัง แลลามไหม้ไปเมืองท้ายเมือง ครั้งนั้น รู้ข่าวมาว่า ข้างหงษาทำทางมาพระนครศรีอยุทธยา.
ศักราช ๙๔๖ วอกศก ครั้งนั้น สมเด็จพระนารายน์เปนเจ้าเสวยราชสมบัติณเมืองพิศณุโลก รู้ข่าวมาว่า พระเจ้าหงษากับพระเจ้าอางวะผิดกัน ครั้งนั้น เสด็จไปช่วยการเศิกพระเจ้าหงษา แลอยู่ในวัน ๕ ๓ฯ ๕ ค่ำ ช้างต้นพลายสวัสดิมงคลแลช้างต้นพลายแก้วจักรรัตน์ชนกัน แลงาช้างต้นพลายสวัสดิมงคลลุ่ยข้างซ้าย แลโหรทำนายว่า ห้ามยาตรา แลมีพระราชโองการตรัสว่า ได้ตกแต่งการนั้นสรัพแล้ว จึงเสด็จพยุหบาตราไป ครั้นเถิงณวัน ๔ ๙ฯ ๕ ค่ำ เสด็จออกตั้งทัพไชยตำบลวัดยมท้ายเมืองกำแพงเพ็ชร์ ในวันนั้น แผ่น
