หน้า:พงศาวดาร (หัตถเลขา) - ๒๔๕๕ (๑).pdf/110

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๕๓

เรายกไปพระนครศรีอยุทธยาถึงสองครั้งมิได้นั้นด้วยเหตุ ๓ ประการ ประการหนึ่ง พระนครศรีอยุทธยามีน้ำล้อมรอบดุจเขาพระสิเนรุราชอันมีสีทันดรสมุทแวดล้อมเปนชั้น ๆ ประการหนึ่ง ขัดโดยเสบียงอาหาร จะทำการปีมิได้ อนึ่ง เมืองพิศณุโลก เมืองสวรรคโลก เมืองศุโขไทย เมืองกำแพงเพ็ชร เมืองพิไชย ห้าหัวเมืองนี้ ก็ยังเปนกำลังกรุงเทพมหานครอยู่ ทั้งเสบียงอาหารก็บริบูรณ์ ถ้าได้เมืองฝ่ายเหนือทั้งนี้ด้วยแล้ว พระนครศรีอยุทธยาไม่พ้นเงื้อมมือเรา จะเห็นประการใด มุขมนตรีทั้งปวงก็เห็นโดยพระราชบริหาร สมเด็จพระเจ้าหงษาวดีตรัศว่า เรายกไปครั้งนี้จะให้มากกว่าก่อน ๓ เท่า จึงให้มีพระราชกำหนดไปถึงพระเจ้าอังวะราชบุตรเขย พระเจ้าแปรผู้เปนราชนัดดา พระเจ้าเชียงใหม่ แลท้าวพระยาหัวเมืองน้อยใหญ่ทั้งปวง ว่า จะยกไปตีกรุงศรีอยุทธยา ให้เร่งบำรุงช้างม้ารี้พลไว้ ออกพระวัสสาแล้ว ให้ยกมาพร้อมกัน ณ กรุงหงษาวดี ฝ่ายพระเจ้าอังวะ พระเจ้าแปร พระเจ้าเชียงใหม่ แลท้าวพระยาหัวเมือง แจ้งในพระราชกำหนดแล้ว ก็เกณฑ์ทัพบำรุงช้างม้ารี้พลไว้สรรพ ครั้นออกพระวัสสาแล้ว ก็ยกทัพมาพร้อมกัน ณ กรุงหงษาวดี

 ศักราช ๙๑๐ ปีวอก สำเรทธิศก สมเด็จพระเจ้าหงษาวดีเกณฑ์ทัพกรุงหงษาวดี กรุงอังวะ เมืองเชียงใหม่ เมืองภุกาม เมืองปรอน เมืองแปร เมืองละเคิ่ง เมืองจิตตอง เมืองตองอู เมืองพสิม เมืองบัวเผื่อน เมืองเสี่ยง เมืองตราง เมืองเมาะตมะ เมืองเมาะลำเลิ่ง เมืองทวาย เปนคนเก้าสิบหมื่น ช้างเครื่องเจ็ดพัน ม้าหมื่นห้าพัน ให้พระมหาอุปราชาเปนกองน่า