หน้า:พระราชพงสาวดารฯ ฉบับหลวงประเสิด - ๒๔๘๖.pdf/4

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
3

พงสาวดารกรุงเก่าฉบับหนึ่งซึ่งพระยาปริยัติธัมธาดา (แพ ปเรียญ) เมื่อครั้งเปนหลวงประเสิดอักสรนิติ ได้ต้นฉบับสมุดไทยดำจากบ้านราสดรแห่งหนึ่ง เขียนด้วยอักสรไทยตัวเดิม กัมการหอสมุดวชิรญานเห็นว่า สมุดไทยเล่มนั้นเปนหนังสือพระราชพงสาวดารเขียนไนสมัยกรุงสรีอยุธยา และไนบานแผนกสแดงไห้เห็นว่า ต้นฉบับเดิมได้เรียบเรียงขึ้นโดยรับสั่งสมเด็ดพระนารายน์มหาราช เมื่อได้ฉบับนี้มาแล้ว สมเด็ดกรมพระยาดำรงราชานุภาพได้แก้ไขสักราชไหม่ (ประชุมพงสาวดาร ภาค 5) โดยอาสัยพงสาวดารฉบับนี้เปนหลัก ฉะนั้น พระราชพงสาวดารกรุงเก่าฉบับนี้ก็เปนเอกสารฉบับหนึ่งที่เกี่ยวกับการพิสูจน์ความจิง ฉะนั้น การที่ฉันเลือกพระราชพงสาวดารกรุงเก่าฉบับนี้ไห้เจ้าภาพพิมพ์ ก็เปนเรื่องที่หยู่ไนกรอบของพระพุทธสาสนา คือ การค้นหาความจิงนั่นเอง.

การแต่งเรื่องประวัติสาตรไม่ไช่เปนการแต่งเรื่องอ่านเล่นซึ่งผู้แต่งสมมติตัวละคอนพระเอกนางเอกพรรนนาข้อความโลดโผนรักโสกตามชอบไจ ผู้แต่งเรื่องประวัติสาตรจะต้องบำเพ็นตนประดุจเปนตุลาการที่เที่ยงธัม คือ ประการแรก จะต้องวินิจฉัยข้อเท็ดจิงเสียก่อนว่า เอกสารก็ดี ข้อความที่มีผู้เล่าไห้ฟังก็ดี ซึ่งเปรียบประดุจเปนพยานไนคดีประวัติสาตร ว่า