หน้า:พระราชพงสาวดารฯ ฉบับหลวงประเสิด - ๒๔๘๖.pdf/43

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้ตรวจสอบแล้ว
37

สักราช 934 วอกสก (พ.ส. 2115) น้ำน้อยนัก

สักราช 935 รกาสก (พ.ส. 2116) น้ำน้อยเปนมัธยม

สักราช 936 จอสก (พ.ส. 2117) น้ำมากนัก ครั้งนั้น สมเด็ดพระเจ้าลูกเธอซงพระประชวรทรพิส

สักราช 937 กุญสก (พ.ส. 2118) พระญาละแวกยกทัพเรือมายังพระนครสรีอยุธยาไนวัน 7 10 1 ค่ำนั้น ชาวเมืองละแวกตั้งทัพเรือตำบลพะแนงเชิง แลได้รบพุ่งกัน ครั้งนั้น เสิกละแวกต้านมิได้ เลิกทัพกลับไป แลจับเอาคนนะเมืองปักส์ไต้ไปครั้งนั้นมาก ไนปีนั้น น้ำนะกรุงสรีอยุธยาน้อย

สักราช 940 ขาลสก (พ.ส. 2121) พระญาละแวกแต่งทัพไห้มาเอาเมืองเพชรบุรี มิได้เมือง และชาวละแวกนั้นกลับไป ครั้งนั้น พระยาจีนจันตุหนีมาแต่เมืองละแวกมาสู่พระราชสมภาร ครั้นหยู่มา พระยาจีนจันตุก็หนีกลับคืนไปเมือง

สักราช 942 มะโรงสก (พ.ส. 2123) รื้อกำแพงกรุงพระนครออกไปตั้งเถิงริมแม่น้ำ

สักราช 943 มะเส็งสก (พ.ส. 2124) ญานประเชียรเรียนสาสตราคม แลคิดเปนขบถ คนทั้งปวงสมัคเข้าด้วยมาก แลยกมาจากเมืองลพบุรี แลยืนช้างหยู่ตำบลหัวตรี แลบรเทสคนหนึ่งหยู่ไนเมืองนั้นยิงปืนออกไปต้องญานประเชียรตายกับคอช้าง แลไนปีนั้น มีหนังสือมาแต่เมืองหงสาว่า มะเส็ง ตรี-