ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:พระราชพงสาวดารฯ ฉบับหลวงประเสิด - ๒๔๘๖.pdf/45

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
39

กลับคืนมาพระนครสรีอยุธยา ฝ่ายเมืองพิสนุโลกนั้น หยู่ไนวัน 4 8 10 ค่ำ เกิดอัสจรรย แม่น้ำซายหัวเมืองพิสนุโลกนั้นป่วนขึ้นสูงกว่าพื้นน้ำนั้น 3 สอก อนึ่ง เห็นสตรีภาพผู้หนึ่ง หน้าประดุจหน้าช้าง แลซงสันถานประดุจงวงช้าง แลหูนั้นไหย่ นั่งหยู่นะวัดประสาท หัวเมืองพิสนุโลก อนึ่ง ช้างไหย่ตัวหนึ่งยืนหยู่นะท้องสนามนั้น หยู่ก็ล้มลงตายกับที่บัดเดี๋ยวนั้น อนึ่ง เห็นตักแตนบินมานะอากาสเปนอันมาก แลบังแสงพระอาทิจบดมา แล้วก็บินกะจัดกะจายสูญไป ไนปีเดียวนั้น ไห้เทครัวเมืองเหนือทั้งปวงลงมายังกรุงพระนครสรีอยุธยา ไนปีเดียวนั้น พระเจ้าหงสาไห้พระเจ้าสาวถีและพระญาพสิมยกพลลงมายังกรุงพระนคร แลนะวัน 4 2 2 ค่ำ เพลาเที่ยงคืนแล้ว 2 นาลิกา 9 บาท สเด็ดพยุหบาตราไปตั้งทัพตำบนสามขนอน ครั้งนั้น เสิกหงสาแตกพ่ายหนีไป อนึ่ง ม้าตัวหนึ่งตกลูก และสีสะม้านั้นเปนสีสะเดียว แต่ตัวม้านั้นเปน 2 ตัว และเท้าม้านั้นตัวละสี่เท้า ประดุจชิงสีสะแก่กัน

สักราช 947 รกาสก (พ.ส. 2128) พระเจ้าสาวถียกพลลงมาครั้งหนึ่งเล่า ตั้งทัพตำบนสะเกส แลตั้งหยู่แต่นะเดือนยี่เถิงเดือนสี่ ครั้นเถิงวัน 4 7 5 ค่ำ เวลารุ่งแล้ว 4 นาลิกาบาท สเด็ดพยุหบาตราตั้งทัพชัยตำบนหล่มพลี แลนะวัน 7 10 5 ค่ำ สเด็ดจากทัพชัยโดยทางชลมารคไปทางป่าโมก มีนกกะทุงบิน