หน้า:พรุ่งนี้ช้า - ศิลป์ พีระศรี - ๒๕๐๖.pdf/21

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๔

ลักษณะพิเศษของเก่าก็เป็นอันตรธานไปไม่มีคืนมาได้อีก และก็เป็นเคราะห์ร้ายเสียด้วยที่ในสมัยของเราไม่มีกฎหมายป้องกันวินาศกรรมอย่างนี้ ก็ใครเล่าเป็นผู้ได้รับติเตียนในเรื่องนี้ ไม่มีใครหามิได้ เพราะคนที่ไม่ใช่เป็นผู้เชี่ยวชาญทางศิลปก็ไม่มีหน้าที่จะต้องเข้าใจ แม้จะรู้สึกเป็นหน้าที่ว่า ควรมอบภาระนี้ให้แก่ผู้เชี่ยวชาญก็ตาม ตกลงว่า เราทั้งหมดเป็นผู้ต้องรับผิดชอบ เพราะไม่สามารถจะประกอบตั้งเป็นองค์การเจ้าหน้าที่สำหรับดำเนินการกับเรื่องวัฒนธรรมเก่าของเรากับทั้งของสมัยปัจจุบันด้วย

นักศึกษาไทยสมัยปัจจุบันที่ได้รับการศึกษาวิชาทั้งในและนอกประเทศอย่างหมดจด ก็คือ วิทยาศาสตร์ แต่เมื่อว่าถึงศิลปแล้ว ก็ดูจะถือเสมือนว่า เป็นเสนียดอย่างที่เรียกว่า "ตาบู" ในภาษาฝรั่งและส่วนมาก เมื่อได้เป็นผู้อยู่ในแนวหน้าแล้ว ก็มักคิดเสียว่า ศิลปเป็นของฟุ่มเฟือย แต่เราทุกคนควรจะคิดว่า ที่เราเป็นไทยไม่ใช่เพราะมีเครื่องจักรยนต์กลไกซึ่งมีอำนาจร้ายแรงยิ่งกว่าของประเทศอื่นที่เขามี แต่เราเป็นไทยเพราะด้วยมีศาสนา และมีวัดวาอารามของเรา มีวรรณคดี มีปฏิมากรรม มีภาพ