หน้า:พุทธชัยมงคล ๘ - ๒๕๐๔.pdf/19

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๕

เข็ดขยาดเลย อย่าว่าแต่ท่านคนเดียว ถึงแม้อินทร์พรหมและเทวดาซึ่งมีฤทธานุภาพมากสักเท่าใด ๆ ก็มิอาจย่ำยีเราได้ ท่านคิดไว้ว่า จะถามปัญหากะเรา ก็จงถามเถิด แต่ปัญหาที่ท่านจะถามเรานั้น เราจะบอกให้ท่านรู้ก่อนว่า ไม่ใช่ปัญหาของท่านเอง เป็นปัญหาที่จำได้ต่อ ๆ กันมา คือ ท่านจำมาจากบิดาของท่าน บิดาของท่านจำมาจากปู่ของท่าน ปู่ของท่านฟังธรรมจำมาได้แต่สำนักพระกัสสปพุทธเจ้า อาฬวกจึงถามปัญหา ๔ ข้อว่า อะไรเป็นทรัพย์อย่างประเสริฐของบุรุษในโลกนี้? ประพฤติอย่างไรจึงจะได้สุข? รสอะไรเป็นรสประเสริฐกว่ารสทั้งปวง? เป็นอยู่อย่างไรจึงจะชื่อว่า เป็นอยู่ประเสริฐ? พระองค์ทรงวิสัชนาว่า ศรัทธาเป็นทรัพย์อย่างประเสริฐชองบุรุษในโลกนี้, ประพฤติชอบจึงจะได้สุข, รสคือความสัตย์เป็นประเสริฐกว่ารสทั้งปวง, เป็นอยู่ด้วยปัญญา ชื่อว่า เป็นอยู่ประเสริฐ แล้วพระองค์ได้ทรงแสดงธรรมให้อาฬวกยักษ์ฟังต่อไป อาฬวกยักษ์ก็เสื่อมพยศลง มีความเลื่อมใส ได้สำเร็จโสดาปัตติผล แล้วถวายตัวเป็นอุบาสก