หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๓
| แสนสงสารสุดอาไลยใครจะเห็น |
| พี่เคยทัศนาเจ้าทุกเช้าเย็น |
| เพราะเกิดเข็ญจึงต้องละสละมา |
| ครั้นถึงด่านดาลทเวศทวีถึง |
| คนึงในให้หวนละห้อยหา |
| ถึงนางนองเหมือนพี่นองชลนา |
| ยิ่งอาทวาอาวรณ์สท้อนใจ |
| ครั้นถึงโขลนทวาร[1] ยิ่งลานแล |
| ให้หวาดแหวอารมณ์ดังจะล้มไข้ |
| จนลุล่องคลองชลามหาไชย |
| ย่านไกลสุดสายในตาแล |
| เหมือนอกเราที่นิรามาทุเรศ |
- ↑ ที่ตั้งโขลนทวารครั้งนั้น ว่า อยู่ตรงวัดไทร อำเภอบางขุนเทียร จังหวัดธนบุรี
