หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๕
| เหมือนเข็ญใจเคืองจิตรที่จากมา |
| ครั้นเพลาสุริยาอรุณเรือง |
| แสงประเทืองเบื้องบูรพ์ทิศา |
| พอตกลึกแล้วให้ล่องนาวาคลา |
| ประทับท่าเมืองสมุทบุรีรมย์ |
| อันฝูงชนชาวบ้านย่านนั้น |
| ผิวพรรณไม่รื่นรวยสวยสม |
| ไม่เปนที่ชวนชื่นอารมณ์ชม |
| ยิ่งเกรียบตรมสุดแสนรกำใจ |
| ให้ปั่นป่วนหวนสวาดิประวัติหา |
| จะดูใครไม่พาใจชื่นได้ |
| จึงให้ออกนาวาคลาไคล |
| รีบไปตามสายชลธี |
