หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๑
เมื่อเคยศุขฤๅมาเสื่อมทุกสิ่งสมาน |
จนลืมหลงที่ดำรงดำริห์การ |
แต่เดือดดาลอารมณ์ไม่สมประดี |
จนเพลาสิบทุ่มยิ่งรุ่มร้อน |
ให้ยกพลนิกรออกจากที่ |
กระบวนทัพซับซ้อนมามากมี |
โห่มี่สเทือนก้องท้องวาริน |
ถึงม่วงชุมเหมือนเมื่อเคยประชุมเฝ้า |
ยิ่งร้อนเร่ารื้อกำหนัดประวัติถวิล |
ยามเสวยเคยเห็นเปนอาจิณ |
แดดิ้นถึงเนื้อวิมลมาลย์ |
แสนเทวศเสื่อมสิ้นสิ่งสวาดิ์ |
ด้วยนิราศแรมร้างห่างสถาน |