หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๔
แต่จำเภาะเตราะตรอกซอกทาง |
แก่งเกาะขัดขวางอยู่หนักหนา |
แสนลำบากยากใจที่ไคลคลา |
ใครจะเห็นเวทนาบันดามี |
สองวันบรรลุถึงวังยาง |
คนึงวังอ้างว้างเกษมศรี |
เคยเปนศุขทุกทิวาราตรี |
โอ้ครานี้มีกรรมมาจำไกล |
ถึงบางลานยิ่งดาลทรวงสมร |
ให้ขุ่นข้อนอารมณ์หม่นไหม้ |
จึงเร่งรีบนาวาคลาไคล |
มาถึงไศลชลธีศีขรินทร์ |
สูงส่งตรงโตรกโดดเดี่ยว |