หน้านี้ได้ตรวจสอบแล้ว
๒๒
เย็นฉ่ำน้ำฟ้าลอองฝน |
มาทนเทวศครั้งนี้จะมีไหน |
ถึงทั้งหลายหนาวกายได้ผิงไฟ |
ไม่เหมือนพี่หนาวใจที่ในทรวง |
เห็นดาวดึกนึกหวนรัญจวนหา |
ในอุราเพียงทับด้วยเขาหลวง |
อันหาบหามที่เขาตามมาทั้งปวง |
ไม่หนักทรวงเหมือนพี่หนักอาไลยไกล |
เขาหนักหาบถึงที่ก็ได้พัก |
พี่หนักรักนี้ไม่ปลงเอาลงได้ |
มีแต่คอนข้อนทุกข์ทุกวันไป |
จะเห็นใจฤๅที่ใจการุญกัน |
แต่นอนนิ่งกลิ้งกลับไม่หลับสนิท |